Sigríður Dúna hóf stundakennslu í mannfræði við Háskóla Íslands árið 1980 og sinnti henni með hléum fram til ársins 1990 er hún var fastráðin við skólann. Hún hefur verið prófessor í mannfræði við Háskóla Íslands frá árinu 2000 og gegndi starfi varaforseta félagsvísindadeildar 2000–2005.[2]
Á árunum 1983 til 1987 var hún alþingismaður Reykvíkinga fyrir Kvennalista,[1] en hún er ein af stofnendum Kvennalistans og Kvennaframboðsins í Reykjavík.[3][4] Á árunum 2006–2011 fékk hún launalaust leyfi frá prófessorsstarfi sínu til að gegna starfi sendiherra í utanríkisþjónustu Íslands, fyrst í Suður-Afríku[5] og síðan í Noregi.[6]
Sigríður Dúna hefur gegnt margvíslegum öðrum trúnaðarstörfum og má þar nefna að hún sat í stjórnarskrárnefnd árin 1985–1992, í stjórn Þróunarsamvinnustofnunar 1989–1993, var formaður kynningarnefndar Háskóla Íslands 1991–1993 og formaður stjórnar Mannfræðistofnunar Háskóla Íslands 1997–2001. Hún sat í úthlutunarnefnd Kvikmyndasjóðs Íslands 1989–1991 og aftur 1996, í ritstjórn NORA, Nordic Journal of Women´s Studies 1991–1995, í sérfræðinganefnd norrænu ráðherranefndarinnar um félagsvísindalegar rannsóknir í umhverfismálum 1991–1998, í ráðgjafanefnd UNESCO um jafnréttismál 1994–1997,[1] í jafnréttisnefnd Þjóðkirkju Íslands 1997–1999[7] og í úthlutunarnefnd RANNÍS 1997–1999. Árið 1999 fór hún fyrir ráðstefnunni Konur og lýðræði sem haldin var af ríkisstjórn Íslands með þátttöku Norrænu ráðherranefndarinnar og ríkisstjórna Bandaríkjanna, Rússlands og Baltnesku landanna.[8] Hún sat í stjórn Stofnunar Leifs Eiríkssonar 2000–2005, í ritnefnd aldarsögu Háskóla Íslands 2005–2011,[9] í stjórn norrænu menningarstofnunarinnar á Álandseyjum 2015–2016 og í ráðgjafanefnd Alþingis um heiðurslaun listamanna 2015–2018. Árin 2012–2014 var hún verndari UN Women á Íslandi.[10]
Rannsóknir Sigríðar Dúnu beindust í fyrstu að frönskum strúktúralisma[15] en síðar fundu rannsóknir hennar sér stað innan femínískrar mannfræði og mannfræði stjórnmála. Doktorsritgerð hennar árið 1990[16] fjallar um sögu íslenskrar kvennahreyfinga frá 1870–1990 en þar beitir hún persónuhugtakinu til greiningar á efniviðnum. Fyrir utan ýmis viðfangsefni á þessum sviðum mannfræðinnar,[17] þar með talið ritun ævisagna tveggja gleymdra merkiskvenna, hafa rannsóknir Sigríðar Dúna meðal annars beinst að kenningum og aðferðum í mannfræði.[18] Sigríður Dúna er nú í hálfu starfi sem prófessor við Háskóla Íslands.
Einkalíf
Sigríður Dúna ólst upp í Reykjavík en foreldrar hennar eru Sigríður Júlíusdóttir, húsmóðir (f. 1930) og Kristmundur Jónsson, kaupmaður (f. 1929). Sigríður Dúna er gift Friðriki Sophussyni fyrrverandi ráðherra og eiga þau eina dóttur. Áður var Sigríður Dúna gift Hjálmari H. Ragnarssyni, tónskáldi, og eignuðust þau einn son.
↑mbl.is. (2002, 29. janúar). Íslensku bókmenntaverðlaunin 2001 afhent með viðhöfn. „Hið skrifaða orð er sterkasta efni heimsins“. Sótt af: https://www.mbl.is/greinasafn/grein/649344/
↑Sigríður Dúna Kristmundsdóttir. (2012). Að skilja heiminn og sig og sjálfan sig í heiminum. Mannfræðingurinn Claude Lévi-Strauss". Skírnir, 186(vor): 125-145.
↑Sigríður Dúna Kristmundsdóttir. (1990). Doing and becoming: Women‘s movement and women‘s personhood in Iceland 1870–1990. Doktorsritgerð. University of Rochester, New York.
