Síberíuhluti Rússlands sýndur með dekkri rauðum lit. Dökkrauði liturinn merkir rússneska sambandssvæðið Síberíu.
Síbería eða Síbiría (rússneska: Сиби́рь, Sibir) er víðáttumikið landflæmi sem nær yfir allan austur- og norðausturhluta Rússneska sambandsríkisins. Síbería er í Norður-Asíu sem markast af Úralfjöllum í vestri að Kyrrahafinu í austri, og frá Norður-Íshafinu í norðri að landamærum Kasakstans, Mongólíu og Kína í suðri. Síbería nær yfir 77% af flatarmáli Rússlands en hýsir einungis 27% af íbúafjölda landsins (39 milljónir).
Vesturhluti Síberíu er votlendi, skógi vaxin slétta, en austurhlutinn er háslétta, sundurskorin af miklum árdölum og girt fjallgörðum. Nyrst er túndra.
Meginlandsloftslag ríkir að mestu í Síberíu. Fimbulkuldi er í norðri en lítil og stopul úrkoma í suðri. Veðráttan rýrir möguleika til landbúnaðar og atvinnuþróun hefur einkum byggst á miklum auðlindum, aðallega olíu, gasi, kolum, járngrýti, gulli og timbri.
Um 155.000 vatnsföll eru í Síberíu. Þau stærstu eru Ob, Jenísej og Lena.
Til að bæta samgöngur hefur verið unnið að lagningu járnbrauta (Baikal-Amúr járnbrautin) og gerð nýrra skipaskurða.
Saga
Rússar lögðu undir sig Síberíu 1580- 1680 en þar bjuggu þá einkum þjóðflokkar hirðingja og veiðimanna. Allt frá 1593 voru afbrotamenn fluttir þangað en frá 18. öld aðallega pólitískir fangar.
Málmvinnsla hófst í Síberíu á 18. öld. en einnig fengust þaðan verðmæt loðskinn.
Rússar voru hvattir til landnáms, einkum eftir að byrjað var á lagningu Síberíujárnbrautarinnar árið 1892 og er nú er allur þorri íbúa Síberíu af rússneskum uppruna. Á stjórnarárum Stalíns hófst mikil iðnvæðing Síberíu sem byggði að miklu leyti á þrælavinnu, enda voru milljónir manna fluttir í fangabúðir Síberíu.
