PROFILBARU.COM

	Konungur Rúmeníu
	Hohenzollern-ætt
	Mikael 1.
Ríkisár	20. júlí 1927 – 8. júní 1930; 6. september 1940 – 30. desember 1947
Skírnarnafn	Mihai
Fæddur	25. október 1921
	Peleș-kastala, Sinaia, Rúmeníu
Dáinn	5. desember 2017 (96 ára)
	Aubonne, Sviss
Gröf	Curtea de Argeș, Rúmeníu
Undirskrift
	Konungsfjölskyldan
Faðir	Karol 2. Rúmeníukonungur
Móðir	Helena af Grikklandi og Danmörku
Drottning	Anna Rúmeníudrottning
Börn	Margareta, Elena, Irina, Sophie, Marie

Mikael 1. (25. október 1921 – 5. desember 2017) var síðasti konungur Rúmeníu. Hann ríkti frá 20. júlí 1927 til 8. júní 1930 og aftur frá 6. september 1940 þar til hann sagði af sér þann 30. desember 1947.

Stuttu áður en Mikael fæddist hafði faðir hans, Karol prins, átt í umdeildu ástarsambandi við konu að nafni Mögdu Lupescu.^[1] Árið 1925 var Karol fenginn til að afsala sér erfðarétti sínum að krúnunni og flutti í útlegð til Parísar ásamt Lupescu. Árið 1927 varð Mikael konungur eftir dauða afa síns, Ferdinands 1. Rúmeníukonungs. Þar sem Mikael hafði ekki náð lögaldri var ráð ríkisstjóra skipað undir stjórn frænda hans, Nikulásar prins, patríarkans Mirons Cristea og Gheorghes Buzdugan forseta hæstaréttarins. Ríkisstjórunum tókst illa að stýra ríkinu og árið 1930 sneri Karol aftur, tók við völdum af syni sínum og ríkti sem Karol 2. af Rúmeníu. Mikael varð því ríkisarfi á ný og hlaut titilinn Voevod (herstjóri) Alba-Iulia.

Karol 2. var steypt af stóli árið 1940 og Mikael varð konungur á ný. Undir stjórn einræðisherrans Ions Antonescu gekk Rúmenía í bandalag við Þýskaland nasismans í seinni heimsstyrjöldinni. Árið 1944 tók Mikael þátt í valdaráni gegn Antonescu, útnefndi Constantin Sănătescu forsætisráðherra og gekk í lið með bandamönnum.^[2] Í mars árið 1945 var Mikael neyddur til að skipa ríkisstjórn hlynnta Sovétríkjunum undir stjórn Petru Groza. Frá ágúst 1945 til janúar 1946 fór Mikael í „konunglegt verkfall“ og reyndi að mótmæla kommúnistastjórn Groza með því að neita að skrifa undir tilskipanir hennar. Í nóvember var Mikael viðstaddur brúðkaup frændfólks síns, Elísabetar prinsessu af Bretlandi (sem síðar varð drottning) og Filippusar prins af Grikklandi, í London. Stuttu síðar, þann 30. desember 1947, kallaði Groza Mikael á fund sinn og neyddi hann til að segja af sér. Mikael var rekinn í útlegð og sviptur bæði eignum sínum og ríkisborgararétti. Hann kvæntist Önnu prinsessu af Bourbon-Parma árið 1948 og eignaðist með henni fimm dætur. Fjölskyldan bjó um skeið í Bretlandi og sá fyrir sér með því að rækta og selja grænmeti^[1]^[3] en settist síðan að í Sviss.

Kommúnistastjórn Nicolae Ceaușescu var steypt af stóli árið 1989 og næsta ár reyndi Mikael að snúa aftur til Rúmeníu. Hann var hins vegar handtekinn og sendur úr landi þegar hann steig á rúmenska grundu. Árið 1992 var Mikael leyft að heimsækja Rúmeníu á páskunum. Mikill mannfjöldi tók við Mikael og talið er að um milljón manns hafi komið til Búkarest til að hlusta á ræðu sem hann hélt úr hótelglugga sínum. Ríkisstjórn Ions Iliescu stóð uggur af vinsældum Mikaels og neitaði að leyfa honum að heimsækja landið á ný. Eftir að Iliescu bað ósigur í forsetakosningum árið 1997 gegn Emil Constantinescu var Mikael veittur rúmenskur ríkisborgararéttur á ný og honum leyft að heimsækja landið að vild.^[4] Einnig var fjölskyldu hans skilað nokkrum landeignum eins og kastölum þeirra við Peleş og Săvârşin.