Greinir í íslensku skiptist í ákveðinn greini (ákv. gr.) og óákveðinn greini (óákv. gr.). Ákveðinn greinir er orðið „hinn“ sem beygist eftir kyni, tölum og föllum. Enginn sérstakur óákveðinn greinir er til í íslensku, og til að tákna hann er orðinu ekki breytt (hestur, maður, barn, sófi). Greini í íslensku er ýmist skeytt á undan lýsingarorði sem er hliðstætt nafnorði (laus greinir; „hinn góði maður“) eða skeyttur aftan við nafnorð[1] (viðskeyttur greinir; „maðurinn“, „konan“, „barnið“) og fellur þá h framan af honum og stundum einnig i; „tungan“, „hestarnir“, „fjallið“, einkum þegar fall nafnorðsins endar á sérhljóða eða r í fleirtölu.
Laus greinir
Greinir er stundum notaður laus í íslensku og er hann orðið orðið „hinn“ sem beygist eins og ábendingarfornafnið hinn nema í nefnifalli og þolfalli hvorugkyns. Laus greinir stendur á undan lýsingarorði sem er hliðstætt nafnorði og er aðallega notaður í formlegu og/eða hátíðlegu máli („hin unga stúlka faðmaði hinn unga svein“). Fallbeyging lauss greinis er svona:
Viðskeyttur greinir er lang algengastur í hinu íslenska máli,[1] en þá er h sleppt framan af lausa greininum (stundum meira) og afgangurinn límdur aftan á orðið sem greini skal hafa („stelpan lamdi strákinn“). Fallbeyging viðskeytts greinis er svona:
Greinirinn í þýsku er breytilegur eftir falli orðsins en ólíkt íslensku, þá er hann aldrei viðskeyttur orðinu sjálfu, þótt það komi upp einhverjar aðstæður þar sem aðrir stafir eru viðskeyttir aftan við fallorðið. Greinirinn fylgir föstum reglum og eru engar undantekningar á honum sjálfum.
Ákveðinn greinir í þýsku
Fall
Karlkyn
Kvenkyn
Hvorugkyn
Fleirtala
nefnifall
der
die
das
die
þolfall
den
die
das
die
þágufall
dem
der
dem
den
eignarfall
des
der
des
der
Óákveðinn greinir í þýsku
Fall
Karlkyn
Kvenkyn
Hvorugkyn
Fleirtala
nefnifall
ein
eine
ein
keine*
þolfall
einen
eine
ein
keine*
þágufall
einem
einer
einem
keinen*
eignarfall
eines
einer
eines
keiner*
* Óákveðni greinirinn „ein“ er ekki til í fleirtölu, en í töfluna hefur orðinu „kein“ (enginn) verið sett inn í fleirtöludálkinn, en það beygist eins og óákveðni greinirinn.
Það feitletraða sýnir viðskeytið eftir falli, kyni og tölu. Eignarfornöfnin mein, dein, sein, ihr, unser, euer og ihr (Ihr ef þérun) taka líka að sér þessar endingar.
Eins og sést á töflunum, þá er greinirinn fyrir fleirtöluna óháður kyni. Auk þess sést að óákveðni greinirinn tekur að sér endingarnar frá ákveðna greininum.
