Egill Egilsson (fæddur 25. október 1942 á Grenivík, látinn 13. desember 2009 í Reykjavík) var íslenskur eðlisfræðingur, kennari og rithöfundur.
Egill vann fyrir Orkustofnun við vatnsmælingar á 7. áratugnum. Hann fluttist til Kaupmannahafnar síðar og nam þar eðlisfræði. Hann kenndi síðar fagið við Kaupmannarhafnarháskóla, Háskóla Íslands, MH og MR.
Egill var um tíma fréttaritari ríkisútvarpsins í Kaupmannahöfn. Egill var tilnefndur til Menningarverðlauna DV árið 1992 fyrir bók sína Spillvirkjar.
Árið 2009 reisti Egill Landsvirkjun níðstöng með hrosshaus í mótmælum gegn Hvammsvirkjun. [1]
Kona Egils var Guðfinna Eydal, sálfræðingur og eignuðust þau þrjú börn. Bróðir Egils var Valgarður Egilsson, læknir og rithöfundur.
Skáldsögur
- Karlmenn tveggja tíma (1977)
- Sveindómur (1979)
- Pabbadrengir (1982)
- Spillvirkjar (1991)
- Sendiboð úr djúpunum (1995)
- Vandamenn (2010)
Þýðingar
- Rauða kverið handa skólanemum (Bo Andersen, Sören Hansen, Jesper Jensen) 1971
- Sjálfstraust og sigurvissa (Irene Kassorla) 1987
Tilvísanir
