Corrige le errores de grammatica, orthographia o stilo in le articulo. Postea, retira iste patrono.
Le economia[1] es le scientia que investiga le maniera et le leges secundo le qual le societates organisa et realisa le production, le distribution et le consumption del ricchessas material. On lo pote definir alsi, in un maniera plus technic, como le scientia que analysa le comportamento human como un relation inter fines date e medios rar que ha usos alternative.
Iste definition, proposte per Lionel Robbins in 1932 e hodie generalmente
acceptate, considera tres aspectos que conveni commentar in detalio:
Su objecto de studio es le activitate human e, per tanto, es un scientia social. Le scientias social se differentia del scientias pur o natural in que lor affirmationes non pote refutar se pro medio del reproduction del supositiones de partita in un laboratorio, e per tanto non pote certificar se su validitate. (Vidermethodo scientific).
Le economia possede un conjuncto de technicas proprie del economistas scientific. De facto, John Maynard Keynes definiva le economia como un methodo ante que un doctrina, un aparato mental, un technica de pensamento que adjuta a su possessor a capistrar conclusiones correcte. Tal technicas son le theoria economic, le historia economic e le economia quantitative.
Conveni referer se tamben al conceptos de theoria positive e theoria normative. Non tote le afirmationes economic son irrefutabiles, si non que certe postulatos pote verificar se, isto es, que pote dicer se que illos "son" e, quando esso occurre, nos parla de economia positive. (Vider positivismo). Per contrario, ille (aquelle) affirmationes basate in judicios de valor, que tracta de lo que "debe ser", son proprie del economia normative e, como tal, non pote probar se. Le economia se move constatemente inter ambe polos.
Le scientia economic es justificate per le desiro human de satisfacer su proprie fines. Iste aspecto es probabilemente lo que minus se ha disveloppate in tote le historia del analyse economic, salvo in caso per le schola austriac e specialmente per Ludwig von Mises. Traditionalmente se ha considerate le fines como datos definite per le politicos, e se ha abbordate unicamente le problema de su satisfaction.
In alcun occasiones, in definir le economia, se ha substituite le termino fines per illo de necessitates human, e se ha dicite de illos que son illimitate. Usque ora le economia non se ha occupate in exceso de determinar como se forma le necessitates humana ni de si illos son illimitate o non, e pro esso deberea avantiar in le disveloppamento del anthropologia e le sociologia economic, ma il es indifferente quante sia le ver necessitates pro que le economistas pote exercer su function traditional, que es occupar se de satisfacer los.
Le materia prime de travalio del economistas es le conjuncto de ressources poco abundante que pote satisfacer usos alternative.
Le ressources accessibile al homine pro satisfacer su necessitates son poco abundante o, a minus, le economia solo se occupa de illos (aquellos) que lo son. E como tal, existe le necessitate de selectionar inter illos pro satisfacer fines alternative. Si un ressource non es poco abundante o ha un fin unic, su tractamento non es justificate desde le puncto de vista economic, a minus que on pretende assignar lo altere utilitate. In decider si un ressource se assigna al production de un ben o servicio determinate, se assume le costo de non poter usar ille (aquelle) ressource pro le production de alter benes e servicios. Iste concepto de costo, plus illac del pur concepto monetari, es proprie del economistas e se cognosce como costo de oportunitate.
Pro assignar le ressources il debe exister un criterio que permitte facer lo del maniera plus efficiente possibile, e le economia tracta de apportar criterios rational pro le assignation del ressources al production de benes e servicios.
