Ջյանն ավարտել է Փարիզի լրագրության բարձրագույն դպրոցը (Ecole Supérieure de Journalisme de Paris): Թափառումներից և տարօրինակ աշխատանքների շրջանից հետո 1981 թվականին հրապարակել է «50 հակադրություն 1» կարճ պատմվածքների ժողովածուն, այնուհետև «Կապույտ, ինչպես դժոխք» (1982) և «Էրոգեն գոտի» (1984) վեպերը՝ նախքան «37°2 կանուխ» (1985), «Անիծված կիսաբեմ» (1986), «Կռնակ» (1988), «Կոկորդիլոսներ» (կարճ պատմվածք) (1989), «Դանդաղ դեպի դուրս» (1991), «Սոթոս» (1993) և «Մարդասպաններ» (1994) վեպերով ճանաչում ձեռք բերելը։
Իր վեպերից հինգի հիման վրա նկարահանվել են կինոնկարներ. «37°2 կանուխ» (1986 թվական, ֆիլմի անգլերեն անվանումը՝ «Betty Blue»), որը նկարահանել է Ժան-Ժակ Բենեկսը, «Կապույտ, ինչպես դժոխք» (1986 թվական, ֆիլմի անգլերեն անվանումը՝ «Blue Hell») ֆիլմի ռեժիսոր՝ Իվ Բուասսե, «Աններելի» (2011 թվական, ֆիլմի անգլերեն անվանումը՝ «Unforgivable»), ռեժիսոր՝ Անդրե Տեշինե, «Սերը կատարյալ հանցագործություն է» (2013 թվական, ֆիլմի բնօրինակ անվանումը՝ «L'Amour est un crime parfait»), ռեժիսորներ՝ Արնաուդ Լարյու, Ջին Մարի Լարյու և «Օհ...» (2016 թվական, ֆիլմ՝ «Նա», ռեժիսոր՝ Պաուլ Վերհուվեն, որտեղ գլխավոր դերով հանդես է եկել Իզաբել Հյուպպերը), այն բարձր է գնահատվել քննադատների կողմից[11] և ներկայացվել «Օսկար», Կաննի կինոփառատոնի«Ոսկյա արմավենու ճյուղ», «Ոսկե գլոբուս» և այլ մրցանակների[12]։
Հեռուստահաղորդավար Անտուան դը Կոնը նրան ծանոթացնում է շվեյցարացի երգիչ Ստեֆան Էյչերի հետ։ Նրանք ընկերանում են և Ջյանը սկսում է հեղինակել Էյչերի երգերի բառերը, առնվազն ֆրանսերեն երգերի։
Ջյանը հաճախ է փոփոխել կեցության վայրը (Բոստոնից տեղափոխվել է Ֆլորենցիա)։ Այսօր նա ապրում է Բիարիցում և միջին հաշվով, յուրաքանչյուր 18 ամիսը մեկ վեպ է գրում։ Ոգեշնչված ամերիկյան հեռուստատսերիալներից, 2005 թվականին գրված «Doggy bag» վեպով նա սկսում է գրական շարք վեց եթերաշրջանի համար։
Մրցանակներ և պարգևներ
2009 թվական, ժան Ֆրոստիյե մրցանակ (Prix Jean-Freustié) «Աններելի» վեպի համար[13]
2012 Ինտերալյե մրցանակ (Prix Interallié) «Օհ...» վեպի համար[9][10]
