Ալֆոնսո (անգլերեն՝ Alfonso, նոյեմբերի 24, 1273, Բայոնա - օգոստոսի 19, 1284, Վինձոր ամրոց, Միացյալ Թագավորություն), նաև անվանում էին Ալֆոնս, Չեսթերի կոմս, Անգլիայի թագի ժառանգորդ, ով երբեք չդարձավ թագավոր[1]։
Ալֆոնսոն Անգլիայի թագավոր Էդուարդ I-ի և Էլեանոր Կաստիլիացու իններորդ զավակն էր։ Նա ծնվել է Գասկոնի Բայոննա քաղաքում, որը պատկանում էր նրա մորեղբայր Կաստիլիայի թագավոր Ալֆոնսո X-ին, մինչև նրա ծնողներն ամուսնացան 1254 թվականին։ Ալֆոնսոյին անվանել են մորեբոր պատվին։ Անգամ Էլեանոր թագուհին խնդրել է իր եղբորը գալ Գասկոն և դառնալ երիտարդ արքայազնի կնքահայրը[1]։
Ալֆոնսոյի ավագ եղբայր Հովհաննեսը մահացել է 1271 թվականին, մյուս ավագ եղբայր Հենրին՝ 1274 թվականին, ինչից հետո նա մնաց զույգի միակ որդին թագուհու կյանքի վերջին ամիսներին[2]։ Քանի որ նրա ծնողները շատ էին ճանապարհորդում, Ալֆոնսոն հաճախ էր մենակ մնում։ Այնուամենայնիվ Էլեանոր թագուհին ձգտում էր մասնակցել նրա դաստիարակությանը, անգամ նրա խոհարարը իսպանացի էր[1]։
Տասը տարեկանում Ալֆոնսոն նշանադրվեց Մարգարետի հետ, ով Հոլանդիայի կոմս Ֆլորիս V-ի դուստրն էր։ Տեղի էր ունենում ճոխ հարսանյաց արարողության նախապատրաստում, երբ նա հիվանդացավ և հարսանյաց արարողությունից մի քանի ամիս առաջ մահացավ։
Ալֆոնսոյի մահից շատ չանցած ծնվեց նրա կրտսեր եղբայր Էդուարդը, ով դարձավ գահի ժառանգորդ։ Ալֆոնսոն հուղարկավորվեց Վեստմինստերյան աբբայությունում, չնայած նրա գերեզմանի ստույգ վայրը հայտնի չէ։
Ծանոթագրություններ
