Ստելա (հուն. στήλη - սյուն), ուղղաձիգ կանգնեցված սալաքար է արձանագրություններով կամ հարթաքանդակներով, հին աշխարհում մասնավորապես անտիկ Հունաստանում։ Ստելաները ծառայում էին որպես մահարձան, հաճախ կատարում սահմանազատման քարի դեր, կանգնեցվում որևէ կարևոր իրադարձություն (օրինակ՝ նոր օրենք) հավերժացնելու համար։ուղղաձիգ կանգնեցված սալաքար՝ արձանագրությունով կամ հարթաքանդակով։ ժամանակակից արվեստում ստելայի ձևը հաճախ օգտագործվում է ոչ միայն մահարձաններ, այլև ուրիշ հուշարձաններ կերտելիս[1]։
