Wašnja artikulacje konsonantow je wotwisna wot formy zawěry abo sprěčenja organow rěče.
Dźiwajo na wašnje artikulacje konsonanty so dźěla na slědowace skupiny[1]:
- šumne konsonanty:
- kluzile abo zawěrowe konsonanty, na př. hsb. njespěwne /p/, /t/, /k/ a spěwne /b/, /d/, /g/;
- afrikaty abo zawěrowužinowe konsonanty, na př. hsb. /c/, /dć/, /č/;
- spiranty abo wužinowe konsonanty, na př. hsb. njespěwne /f/, /ch/ a spěwne /v/, /h/; tež syčawki /s/, /š/, /z/, /ž/; pol. /ś/, /ź/; nem. /ʀ/;
- sonorne konsonanty abo sonory:
Wšitke konsonanty hodźa so rozdźělić do dweju skupinow wotwisnje wot toho, hač wuchadźa wudychowy prud přez ertnicu abo přez nósnicu. Prěnju skupinu mjenuja oralne abo ertne konsonanty, druhu nazalne abo nosowe konsonanty. Na př. hsb. nazale /m/,/ ḿ/, /n/, /ń/[2].
Literatura
Nóžki
- ↑ Šewc-Schuster H. Gramatika hornjoserbskeje rěče. — Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984. — Zwjazk 1 fonologija, fonetika a morfologija. — S. 21—22, 26.
- ↑ Šewc-Schuster H. Gramatika hornjoserbskeje rěče. — Budyšin: Ludowe nakładnistwo Domowina, 1984. — Zwjazk 1 fonologija, fonetika a morfologija. — S. 23—24.
