PROFILBARU.COM

Pedro Núñez Granés
	;
Biografía
Nacemento	1 de agosto de 1859 ; Benavente, España
Morte	20 de xullo de 1944 (84 anos)
Actividade
Ocupación	arquitecto, urbanista, enxeñeiro militar
Premios
	Gran Cruz da Orde de Isabel a Católica ;

Pedro Núñez Granés nado en Benavente, Zamora, o 1 de agosto de 1859 e finado o 20 de xullo de 1944, foi un urbanista e enxeñeiro militar coñecido polo estudo e execución das fortificacións da Habana. Sendo técnico municipal, con cargo de director das Vías Públicas de Madrid, elaborou propostas urbanísticas polémicas e innovadoras, como a da periferia de Madrid (Plan del Extrarradio de Madrid, coñecido popularmente como "Plan de Granés"), presentado en 1910 ^[1] Finalmente, o Plan Granés nunca se executou. Tamén é autor dun dos mapas detallados de Madrid a principios do século XX.^[2]

Traxectoria

Núñez Granés naceu na cidade zamorana de Benavente, fillo de Joaquín Núñez Pernía e Carolina Granés y Román, marqueses de los Salados. En 1878 ingresou na Academia de Enxeñeiros Militares mediante oposición, ^[3] obtendo o grao de tenente de enxeñeiros en 1884. Catro anos máis tarde foi destinado á Comandancia de Toledo coa misión de restaurar a Alcazaba. O éxito obtido traduciuse en méritos no seu expediente de servizos, ata o punto de ascender a capitán. En outubro de 1895 foi destinado a Cuba onde se lle encargou o estudo e execución das fortificacións da Habana (concretamente a súa actuación en El Vedado).

Sen rematar a guerra de Cuba, regresou a Madrid. O Concello de Madrid incorporouno como enxeñeiro municipal o 4 de agosto de 1897. Durante estes anos a cidade experimentou unha serie de desenvolvementos urbanísticos. En 1903 foi destinado como Enxeñeiro Director da Vía Pública de Madrid. No desenvolvemento destas tarefas municipais desenvolveu o “Proxecto de Urbanización da Periferia”, co que tratou de dar resposta ao crecente problema da urbanización nos arredores da cidade. O devandito proxecto foi aprobado en 1916, pero quedou pendente dunha Lei de Urbanización que finalmente nunca chegou a ser promulgada.

Paralelamente elaboráronse outras propostas, como a que presentou José López Sallaberry, unha especie de contraproposta denominada “Plan General de Ampliación de Madrid” feita en 1922. Este mesmo ano acordouse reformar o proxecto de Núñez e dous anos despois aprobouse o Estatuto Municipal. En 1929 o Concello de Madrid convocou concurso internacional para a reforma do Interior e a urbanización da periferia. Deseñou outros plans como o de Canalización no que se situaban todos os servizos existentes da cidade baixo terra. O Proxecto de ampliación da Castellana redactado en 1915 propoñía a eliminación do Hipódromo da Castellana, que era un obstáculo para o crecemento e a extensión cara á estrada de Francia (actual rúa Bravo Murillo).^[4] O proxecto non se levou a cabo porque o hipódromo era propiedade do Estado e o Concello non tiña competencias.

En 1907 Granés, co fin de mellorar as comunicacións en Zamora, a súa provincia de nacemento, elaborou o proxecto ferroviario entre Benavente e Villanueva del Campo, que se enmarcaba no marco da "Ley de Ferrocarriles Secundarios", sendo unha rama duns 30 km da estrada xeral, de Plasencia a Astorga. Porén, este tramo de estrada nunca foi construído.^[5]

Plan Granés

A finais do século XIX, Madrid estaba dividida en tres grandes áreas urbanizadas. O interior que corresponde ao casco vello, a ampliación que era franxa perimetral e os arredores. O enxeñeiro José Marvá Mayer xa mencionou neste momento a solución que permite que o urbanismo como ciencia contribúa ao problema do crecemento constante que vive a cidade.

En 1909, Granés participou en Washington na Conferencia Nacional sobre "City Planning and the Problems of Congestion" e en 1913, na "Exposición Internacional de Higiene" celebrada na cidade alemá de Dresden, gañou un premio polo seu proxecto para a urbanización dos arredores de Madrid, e en 1924 gañou o concurso municipal de Madrid polas súas ideas reformistas. O Plan foi criticado polo "crecemento excesivo" que Granés parecía tomar como hipótese. Finalmente, a pesar de toda a aprobación, o Plan non se executou.

Notas

↑ Núñez Granés, Pedro (1909). Vías Públicas del Interior, ensanche y Extrarradio. Memoria Relativa a los trabajos efectuados en dichas vías en los años 1906, 1907 y 1908 (primeira ed.). Madrid: Ayuntamiento de Madrid.
↑ "Pedro Núñez Granés | Real Academia de la Historia". Consultado o 10 de maio de 2020.
↑ Real Orden do 8 de xullo de 1878
↑ "Proyecto para la prolongación del paseo de la Castellana" (en castelán) (2). 30 de xaneiro de 1918: 6–11. Consultado o 29 de outubro de 2017.
↑ Cantera Montenegro, Jesús. "Pedro Núñez Granés, Ingeniero militar y urbanista" (PDF) (en castelán). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 07 de decembro de 2021. Consultado o 04 de agosto de 2022.