Alfaneiros (xénero Ligustrum)
|
Alfaneiro do Xapón Ligustrum japonicum
|
Clasificación científica
|
|
Especies
|
ver texto
|
Sinonimia
|
- Faulia Raf., Fl. Tellur. 2: 84, 1837
- Ligustridium Spach, Hist. Nat. Vég. 8: 271, 1839
- Visiania DC., Prodr. 8: 289, 1844
- Phlyarodoxa S.Moore, J. Bot. 13: 229, 1875
- Esquirolia H.Lév., Repert. Spec. Nov. Regni Veg. 10: 441, 1912
- Parasyringa W.W.Sm., Trans. Bot. Soc. Edinburgh 27: 95, 1916[1]
|
Os alfaneiros[2] ou ligustros son os nomes comúns das especies botánicas pertencentes ao xénero Ligustrum, que abrangue arredor dunhas 40-50 especies aceptadas -das case 180 descritas[3]- de arbustos e arboriñas perennifolias, semiperennifolias ou caducifolias. Nativos de Europa, norte de África, Asia, Australasia, con centro de diversidade na China, o Himalaia, o Xapón e Taiwán. Pertencen á mesma familia da oliveira, as oleáceas.
Etimoloxía
Derivado latín do verbo lĭgo, āvi, ātum, āre (atar), pola flexibilidade das súas pólas noviñas que servían para atar feixes; aplicado xa por Plinio o Vello (12,109; 24, 74).
Descrición
As flores son miúdas e recendentes e rematan en panículos. Teñen catro pétalos ensortillados e dous estames altos con anteras amarelas ou arroibadas, e entre eles os pistilos baixos; pétalos e estames saen despois que a flor for fertilizada, levando o pistilo ao tubo do cáliz. A floración comeza logo de 330 graos días. Os froitos, en grupos, son bagas drupas miúdas púrpuras ou negras, velenosas para os humanos, porén ben asimiladas por moitas aves. En condicións favorábeis de crecemento, un arbusto individual pode producir milleiros de froitos.
Algunhas especies deste xénero representan un gran problema en Nova Zelandia. De feito, está prohibida a venda ou o cultivo de plantas do xénero Ligustrum por mor aos efectos do seu pole nos asmáticos, xa que se ten demostrado que é un causante de ataques de asma e eccemas en persoas sensíbeis.
O alfaneiro é atacado polas larvas dalgunhas especies de lepidópteros (avelaíñas), entre elas: Hemithea aestivaria, Chloroclysta truncata, Amphipyra pyramidea, Ectropis crepuscularia, Alcis repandata, Odontopera bidentata, Euplexia lucipara, Chloroclystis v-ata ou Peribatodes rhomboidaria.
Especies aceptadas
- Ligustrum angustum - China.
- Ligustrum australianum
- Ligustrum compactum - Himalaia, suroeste da China.
- Ligustrum confusum - Himalaia, Khasi Hills.
- Ligustrum cumingianum
- Ligustrum delavayanum - Suroeste da China, Myanmar.
- Ligustrum expansum - China.
- Ligustrum gamblei
- Ligustrum glomeratum
- Ligustrum gracile - China.
- Ligustrum henryi - China central.
- Ligustrum ibota - Xapón.
- Ligustrum indicum - Himalaia, Indochina
- Ligustrum japonicum - Xapón, Corea.
- Ligustrum leucanthum - China.
- Ligustrum lianum - China.
- Ligustrum lindleyi
- Ligustrum liukiuense - Taiwán.
- Ligustrum lucidum (alfaneiro chinés) - China, Xapón, Corea.
- Ligustrum micranthum
- Ligustrum morrisonense - Taiwán.
- Ligustrum myrsinites
- Ligustrum nepalense
- Ligustrum novoguineense
- Ligustrum obovatilimbum - China.
- Ligustrum obtusifolium (sin. L. amurense; alfaneiro xaponés deciduo) - Leste de Asia.
- Ligustrum ovalifolium (alfaneiro xaponés)- Xapón.
- Ligustrum pedunculare - China.
- Ligustrum perrottetii
- Ligustrum pricei - Taiwán.
- Ligustrum punctifolium
- Ligustrum quihoui - China.
- Ligustrum retusum - China.
- Ligustrum robustum - China.
- Ligustrum salicinum
- Ligustrum sempervirens - China occidental.
- Ligustrum sinense (alfaneiro chinés) - China, Taiwán.
- Ligustrum stenophyllum
- Ligustrum strongylophyllum - China central
- Ligustrum tamaki+
- Ligustrum tenuipes - China.
- Ligustrum tschonoskii - Xapón.
- Ligustrum undulatum
- Ligustrum vulgare (alfaneiro europeo, ligustro común). Europa, noroeste de África, suroeste de Asia.
- Ligustrum xingrenense - China.
- Ligustrum yunguiense - China.
Na Península Ibérica só están presentes as especies a seguir: L. lucidum, L. ovalifolium e
L. vulgare[4]. Non sendo comúns en Galicia.
Nalgunhas partes do mundo onde non son nativos, algunhas especies de alfaneiro considéranse plantas invasoras, tendo desprazado as especie nativas. É particularmente un problema en América do Norte, onde non hai especies naturais.[5]
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
Ligazóns externas