PROFILBARU.COM

Joseph Kittinger
	;
Nome orixinal	Joseph William Kittinger II
Biografía
Nacemento	(en) Joseph William Kittinger Jr. ; 27 de xullo de 1928 ; Tampa, Estados Unidos de América
Morte	9 de decembro de 2022 (94 anos); Orlando, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro de pulmón
Educación	Bolles School (en) (valor descoñecido–1946); Universidade de Florida (1947–1949)
Actividade
Ocupación	oficial da forza aérea, piloto de guerra, aeronauta
Período de actividade	1949 - 1978
Interesado en	Space diving (en)
Carreira militar
Rama militar	Forza Aérea dos Estados Unidos de América
Rango militar	coronel (pt)
Conflito	Guerra do Vietnam
Premios
	(2008) Michael Collins Trophy (en) ; (1997) Nacional Aviación Hall of Fame; (1989) Salón Espacial Internacional da Fama; (1985) Paul Harris Fellow (en) ; (1959) Harmon Trophy (en) ; Air and Space Longevity Service Award (en) ; Medalha de Serviço do Vietnã (pt) ; Marksmanship Ribbon (en) ; Gallantry Cross (Vietnã do Sul) (pt) ; Lexionario da Lexión do Mérito; Medalla de Servizo na Defensa Nacional; Medalha da Campanha do Vietnã (pt) ; Army of Occupation Medal (en) ; Air Force Outstanding Unit Award (en) ; Estrela de Bronce; Cruz de Voo Distinguido; Lexión do Mérito; Prisoner of War Medal (en) ; Purple Heart; Medalla do Aire; Meritorious Service Medal (en) ; Citação Presidencial de Unidade (pt) ; Air Force Commendation Medal (en) ; Estrela de Prata (pt) ;
Descrito pola fonte	Joseph Kittinger, a Record-Setter High in the Skies, Dies at 94 (en)

Joseph William Kittinger II, nado en Tampa o 27 de xullo de 1928 e finado en Florida o 9 de decembro de 2022,^[1] foi un aviador e oficial da Forza Aérea dos Estados Unidos. Foi famoso pola súa participación no Proxecto Manhigh e o Proxecto Excelsior e tamén por ser o primeiro home en cruzar en solitario o océano Atlántico nun globo de gas.

Traxectoria

Mocidade e carreira militar

Kittinger naceu en Tampa (Florida), formouse no Bolles School en Jacksonville e na Universidade de Florida. Tras participar en carreiras de lanchas motoras sendo adolescente e posteriormente completar o seu adestramento en aviación, uniuse á USAF en marzo de 1950. Foi asignado á 86ª Á de Cazabombarderos con base en Ramstein na Alemaña Occidental.

En 1954 foi transferido á base aérea de Holloman en Novo México e ao Centro de Desenvolvemento de Mísiles da Forza Aérea (AFMDC). Kittinger voou nun avión de observación para seguir a zorra foguete do coronel John Stapp, que en 1955 alcanzou 1.017 km/h. En 1957, como parte do proxecto Manhigh, alcanzou unha nova marca de altitude en 29.500 m e recibiu a Cruz de Voo Distinguido.

Proxecto Excelsior

Salto de Kittinger desde a góndola do *Excelsior III*

Como capitán, Kittinger foi asignado aos Laboratios de Investigación Médica Aeroespacial na base aérea de Wright-Patterson en Dayton (Ohio). Para o Proxecto Excelsior, como parte da investigación de saltos a grandes altitudes, realizou unha serie de tres saltos en paracaídas, levando un traxe presurizado, desde un globo de helio cunha góndola aberta.

O primeiro salto realizouse en novembro de 1959 desde 23.287 m (76.400 pés). O saltou case acaba en traxedia debido a fallos no equipo, o que lle causou a perda da consciencia, pero o paracaídas automático salvoulle. Tres semanas máis tarde saltou de novo desde 22.769 m (74.700 pés).

O 16 de agosto de 1960, Kittinger realizou o seu último salto desde o Excelsior III a 31.300 m (102.800 pés). Durante unha caída libre de 4 minutos e 36 segundos alcanzou unha velocidade máxima de 988 km/h antes de abrir o seu paracaídas a 5.500 m de altitude. A presurización da súa luva dereita fallou durante o ascenso que lle provocou unha inchazón. Kittinger conseguiu as marcas de maior ascenso en globo, salto en paracaídas de maior altitude, caída libre máis longa e maior velocidade dun home na atmosfera.Joseph W. Kittinger, Jr., Col (Ret), USAF (en inglés)

Polos saltos, Kittinger recibiu unha condecoración de Folla de Carballo á súa Cruz de Voo Distinguido e o premio Harmon Trophy por parte do presidente Eisenhower.

Carreira posterior

De regreso á base Holloman, Kittinger formou parte do Proxecto Stargazer, os días 13 e 14 de decembro de 1962. Kittinger e o astrónomo William C. White, subiron nun globo a 25.055 m (82.200 pés) e realizaron observacións durante máis de dezaoito horas.

Posteriormente, realizou tres períodos de servizo durante a Guerra de Vietnam, realizando un total de 483 misións, as dúas primeiras veces como comandante dos avións A-26 Invader. Na terceira vez, como voluntario entre 1971 e 1972, foi comandante dos F-4 Phantom do 555º Escuadrón Táctico de Cazas e logo converteuse no vicecomandante da 432ª Á de Recoñecemento Táctico. Kittinger foi derrubado durante un encontro cun MiG o 11 de maio de 1972 e estivo como prisioneiro de guerra durante once meses na prisión de Hoa Loa (máis coñecida como Hanoi Hilton).

En 1978 retirouse como coronel e comezou a traballar para Martin Marietta. O seu interese no voo en globo continuou, gañando a Copa Gordon Bennett en tres ocasións (1982, 1984 e 1985) e completando a primeira viaxe en solitario sobre o Atlántico desde o 14 ao 18 de setembro de 1984. En 1961, Kittinger escribiu un libro titulado The Long, Lonely Leap.

En 1997, Kittinger entrou no Salón da Fama da Aviación Nacional en Dayton.^[2] Kittinger viviu na zona de Orlando e foi vicepresidente de operacións de voo para Rosie Ou'Grady's Flying Circus.

Notas

↑ Goldstein, Richard (9 de decembro de 2022). "Joseph Kittinger, a Record-Setter High in the Skies, Dies at 94". The New York Times. Consultado o 9 de decembro de 2022.
↑ Joseph Kittinger, Jr. en National Aviation Hall of Fame Arquivado 05 de febreiro de 2007 en Wayback Machine. (en inglés)

Véxase tamén

Bibliografía

Ryan, Craig (1995). The Pre-Astronauts: Manned Ballooning on the Threshold of Space. Naval Institute Press. ISBN 1-55750-732-5.
Sherwood, John Darrell (2000). Fast Movers: America's Jet Pilots and the Vietnam Experience. St Martin's Press. ISBN 0-312-97962-2.
Rumerman, Judy. Joseph Kittinger, U.S. Centennial of Flight Commission (en inglés).