Orixinalmente contaba con dúas torres defensivas. Unha delas foi reconvertida en torre campanario, e a outra foi usada no século XVI para o panteón da casa dos Quiroga.
Arquitectura
Foi realizada con perpiaños de pedra calcaria e mármore procedente dunha canteira próxima. A fachada principal está encadrada por dous anchos contrafortes. Ten unha portada románica cara ao oeste, con catro arquivoltas de medio punto de mediacanas e a escocia decorada con rosetas. A portada está envolta nun zigzagueado. Ten oito columnas con capiteis sinxelos con motivos vexetais. O tímpano adintelado, posterior á construción inicial, está decorado cunha cruz de Malta coroada, símbolo da Orde Hospitalaria de San Xoán. No lado sur ten un soportal acaroado que protexe unha segunda portada con dúas arquivoltas e outra cruz de Malta no tímpano.
O interior consta dunha nave con presbiterio e ábsida poligonal, cuberta con bóveda de canón con nervios de reforzo apoiados en columnas angulares, que a fan tripartita na cabeceira. Algúns capiteis destas columnas teñen decoración zoomórfica. O presbiterio ábrese cun arco triunfal e outro que o separa da ábsida, sobre o que pende un Cristo crucificado de catro cravos con brazos articulados, posiblemente do século XIV.
A nave está dividida en tres tramos mediante dous pares de pilastras con semicolumnas acaroadas ao muro. No muro norte hai un arcosolio de mármore do século XV con sepulcro de frei Álvaro de Quiroga, comendador do priorado de San Xoán de Portomarín. Segundo a tradición, o día que se levante a tapa do sepulcro virase a igrexa abaixo.
En 1986, durante a restauración do templo, atopouse entre os cascallos do presbiterio unha peza esculpida, posiblemente orixinaria da decoración dun sepulcro ou dun frontal do altar, que representa a Cristo crucificado con dúas caras enriba dos seus brazos (que representan o Sol e a Lúa) e baixo del dous personaxes, un en reverencia e outro en oración.
