O Escudo do Salvador foi creado xunto coa actual Bandeira Nacional polo Decreto Lexislativo do 17 de maio de 1912, sendo Presidente da República o Manuel Enrique Araujo. Foi deseñado polo calígrafo salvadoreño Rafael Barraza Rodríguez, que se impuxo sobre trinta competidores nun concurso promovido polo entón Ministerio de Guerra e Mariña, en 1912.
Descrición
Por ser símbolo nacional, atópase aprobado e descrito pola Lei de Símbolos Patrios que estipula os elementos que o compoñen e a súa posición no escudo nacional. Os seus compoñentes teñen o seguinte significado:[1][2]
- Triángulo equilátero: groso e de cor ámbar dourado, cada un dos seus ángulos representa os tres Poderes do Estado (lexislativo, executivo e xudicial).
- Cordilleira de cinco volcáns cónicos boscosos con ceo avermellado en horizonte, colocada nun terreo rodeado por dous mares: representa a natureza tropical e volcánica do chan salvadoreño; os cincos volcáns ás cinco nacións do istmo, resultantes da Independencia de Centroamérica; e os mares, os océanos Atlántico e Pacífico.
- Un arco da vella con ceo azul: símbolo da paz.
- Gorro de liberdade ou gorro frixio esparcendo loces ámbares douradas: proclama a liberdade e os seus raios espiral extensivas os ideais do pobo salvadoreño.
- Lenda «15 de setembro de 1821»: data da Independencia de América Central.
- Lenda «República do Salvador na América Central»: colocado arredor do triángulo en letras ámbares douradas.
- Lenda «Deus, Unión, Liberdade»: colocado na base do triángulo, en letras negras e un rolo manuscrito ámbar dourado.
- Cinco pavillóns do Salvador, colocados arredor do triángulo: representan as cinco nacións resultantes da Independencia de Centroamérica.
- Dúas pólas de loureiro entrelazadas cun listón azul e branco: composto por catorce gallas que representan os catorce departamentos en que se atopa dividido administrativamente O Salvador.
Notas
