"No mais Musa, no mais…", inicio do epílogo dos Lusíadas de Camões.
Epílogo (do gregoepílogos - conclusión, polo latínepilogus) é unha parte dun texto, ao final dunha obra literaria ou dramática, que constitúe a súa conclusión ou remate.[1] Xeralmente emprégase para dar a coñecer o desenlace dos acontecementos relatados, o destino final dos personaxes da historia ou, en disertacións, as conclusións finais dun conxunto de ideas presentadas ou defendidas.[2] É o oposto do prólogo no discurso, podendo asumir a forma dun apéndice.
Xeralmente feito polo autor da obra, tamén pode ser proferido por un personaxe principal ou por un personaxe observador dos eventos relatados. O discurso é frecuentemente dirixido directamente ao lector ou espectador.
No teatro da antigüidade clásica e no século XVI, o epílogo consistía só nun discurso breve feito por un actor, tras o peche da acción principal. Tiña a función dunha humilde despedida do público, a quen se suplicaba benevolencia en relación aos eventuais defectos do espectáculo.[1][2]Luís de Camões usou este recurso na súa epopea Os Lusíadas.
Debido a esta función de peche dunha mensaxe, a palabra epílogo tamén pasou a designar, en ocasións en sentido figurado, un final, remate ou peche de calquera tipo[3] (de proceso legal, acción política, fin dunha vida etc.).
