As pinturas son sobre todo numerosas mans negativas realizadas coa técnica do estarcido ou esténsil (a silueta inicial da figura é logo recheada de cor). Son de cores vermellas (ocre), negras (óxido de manganeso, carbón vexetal), e, unha polo menos, branca (talco). En case a metade das mans (47,3 %) só hai unha falanxe ou coteno (sen contar o polgar), e só o 15,5 % son mans completas,[2] o que ten despertado innúmeras hipóteses para explicar a causa: enfermidades, conxelacións, amputacións rituais... Actualmente prefírese outorgarlle unha explicación de significado simbólico, o que apoian numerosos investigadores, de modo que as diferentes imaxes das mans obteríanse dobrando un ou máis cotenos dos dedos. As mans pertencen a individuos de ambos os dous sexos e a todos os tramos de idade, desde meniños a adultos.[2] Investigacións minuciosas mostran que as paredes e lugares onde se representaron mans foron elixidos e preparados cuidadosamente.[2]
Representacións figuradas
Hai tamén numerosos gravados e pinturas de tipo figurativo, que aparecen noutras partes da cova, acompañadas de signos. Os animais máis frecuentemente representados son o cabalo, o bisonte, o uro (ou aurochs), o íbice (Capra ibex) e o mamut.
Datación
Unha datación polo método do carbono 14 foi efectuada a partir dunha esteliña de óso fincada nunha fenda dunha das paredes decoradas con mans negativas. Se ben non dá directamente a idade das pinturas, estas deben estar próximas no tempo da data obtida: - 26.860 +- 460 anos, o que indica que a gruta era frecuentada no Gravetiense antigo. As mans impresas datan moi probabelmente dese período, o que as torna contemporáneas das mans de Cosquer[2].
Outros
A gruta de Gargas está aberta ao público. É recomendábel reservar con antelación.
Bibliografía
Foucher Pascal, San Juan-Foucher Cristina, Rumeau Yoan: La grotte de Gargas. Un siècle de découvertes, Édition Communautés de Communes du Canton de Saint-Laurent-de-Neste, 2007, 128 pages.
↑Regnault, Félix (1906): "Empreintes de mains humaines dans la grotte de Gargas (Hautes-Pyrénées)", en Bulletin et Mémoires de la Société d’Anthropologie de Paris, t. VII, 5esérie : 331-332.