1 batallón de tropas empregadas anteriormente como forzas de paz, arredor dun total de 3.000 total[2] Centos de tropas empregadas anteriormente en manter a paz, centos doutras tropas en Xeorxia[3] EUA estima entre 8,000 e 10,000[4] Centos[5] de voluntarios[6] Reservistas e unidades regulares das Forzas Armadas de Abkhazia.[7]
1 batallón das forzas armadas,[8][9] número de efectivos descoñecido. Varios voluntarios dende outras partes de Xeorxia.[10]
O conflito entre Osetia do Sur (xuridicamente parte de Xeorxia, mais non de facto) e Xeorxia afúndense nas políticas de delimitación territorial levadas a cabo nos primeiros anos da URSS por parte do Comisario de Lenin para as Nacionalidades, Iosif Stalin[11] quen dividiu o territorio de Osetia e integrou unha parte na RSS de Xeorxia e outra na RSSF de Rusia.
Coa entrada en crise da URSS comezan movementos nacionais até entón durmidos entre as xentes da Unión Soviética, e no 10 de novembro de 1989 o Congreso de Deputados Populares da rexión autónoma suroseta proclama a súa conversión en República Autónoma dentro de Xeorxia. En 1990 os deputados proclaman a soberanía e creación da República de Osetia do Sur.
O 5 de xaneiro de 1991 destacamentos da Garda Nacional entran en Tskhinvali e causan diversas atrocidades ó enfrontarse ao exército oseto[12], dando comezo a unha guerra que en dous anos causou uns 1.800 mortos e o éxodo de 4.000 persoas. A guerra rematou cun acordo entre Eduard Shevardnadze e Boris Eltsin o 24 de xuño de 1992 e o 14 de xullo deste ano comezou unha operación de paz, na que se creaba unha forza de paz composta por xeorxianos, rusos e osetos.[13]
Causas recentes
A tensión na rexión comezou co cumio da OTAN en abril de 2008 en Bucarest, onde se estableceu o visto e prace para o ingreso na alianza de Xeorxia e Ucraína, sen concretar o calendario.[14] Tamén Xeorxia tiña afán [15] de rematar rapidamente coa independencia das repúblicas de Osetia do Sur e Abkhazia, para así poder entrar na OTAN.
A reacción de Rusia, que vería reducida a súa esfera de poder, foi estreitar lazos coas repúblicas independentistas, cousa que xa fixera antes cando Estados Unidos recoñeceu a Cosova como estado independente[14]. O mesmo mes de abril houbo unha escalada da tensión co suposto derrubamento dun avión espía non tripulado sobre Osetia do Sur, denunciado por Xeorxia e negado por Rusia.[14] Con posterioridade hai outros incidentes aéreos, así como acusacións cruzadas de provocación.[14]
Nos últimos anos, ademais, ten medrado a importancia estratéxica da zona, na ruta do transporte enerxético, rivalizando Rusia e occidente por aumentar a súa influencia nela.[16]
O 1 de agosto comezaron combates breves pero intensos entre soldados de Xeorxia e de Osetia do Sur que causaron a morte de seis persoas e feriron a outras vinte e unha, durando os combates até o 2 de agosto de mañá[20]. Dende cada bando acusaban ao contrario de ter comezado eles. Xa este 2 de agosto o goberno presidido por Eduard Kokoiti comezou a prepara a evacuación de cativos, mulleres e enfermos da capital e arredores da mesma[21]. O 3 de agosto o Goberno Ruso permitiu a evacuación de cidadáns de Osetia do Sur a Rusia, e no primeiro día marcharon un total de 22 autobuses caragados de persoas[22]
Os combates esporádicos continuaron nos días seguintes. O 6 de agosto, Xeorxia dixo ter perdido un APC e que tres soldados xeorxianos foran feridos.[23] Catro persoas morreron nesa noite. A poboación de Osetia dos Sur continuou coa evacuación e Xeorxia desprazou tanques, artillaría e tropas á fronteira[24].
Días 7 e 8: o ataque de Xeorxia
A noite do día 7 de agosto de 2008, quinta feira, Xeorxia lanzou unha operación militar contra a capital de Osetia do Sur co obxectivo de rematar coa independencia da pequena república, crebando así os acordos de alto o fogo de 1992. O ataque produciuse poucas horas despois de os dous lados acordaren comezar negociacións ao día seguinte. A cidade de Tskhinvali, capital de Osetia do Sur, foi cercada por tropas xeorxianas[25]. Coa oposición das forzas surosetos, os xeorxianos avanzaron e ao remate do día 8 de agosto controlaron unha parte significativa da cidade. Ás 04:45 (00:45 UTC), o Ministro Xeorxiano para a Reintegración Temuri Yakobashvili anunciou que Tskhinvali estaba case rodeada, e que Xeorxia controlaba dous terzos do territorio suroseto[26]. O resultado da ofensiva inicial xeorxiana foi de máis de 1.600 civís mortos[27].
Ás 00:53 do 8 de agosto (hora local, 20:53 7 de agostoUTC), as forzas xeorxianas comezaron a bombardear a cidade, incluída a ruta pola que eran evacuados os refuxiados[28], e ás tres da madrugada hora local (a unha da madrugada na UE), as columnas de soldados xa rodearan a capital e se dirixían cara ao centro da cidade[29]. Os bombardeos foron levados a cabo por aviós Sukhoi Su-25 xeorxianos[30]. Unha canle de televisión rusa afirmou pouco despois que xa había quince mortos[29]. O Ministerio de Exteriores ruso sinalou que "a falta de compromiso do Goberno de Tbilisi, o que debería facer reconsiderar á OTAN a súa decisión de admitir a Xeorxia na organización", e exhortou a Xeorxia a pór fin á súa actividade en Osetia do Sur: "Non se conseguirá resolver o problema pola forza. É un axioma que as autoridades xeorxianas deben comprender dunha vez"[29].
Día 8: Rusia involúcrase no conflito
Movementos dos contendentes o 8 de agosto. Azul mostra os ataques xeorxianos, Vermello os osetos e rusos
O 8 de agosto Xeorxia afirmou que tropas rusas estaban a entrar polo paso de Roki para reforzar a defensa suroseto[31], feito confirmado por fontes rusas ao afirmar que as súas tropas chegaran á capital oseta[32]. As mesmas fontes afirmaban que avións rusos bombardearan o 8 de agosto posicións tanto en Gori como preto de Kareli[31].
O mesmo día fontes xeorxianas afirmaron que os avións rusos atacaran a base aérea militar de Vaziani, preto de Tiflis[32], Rusia trasladaba a guerra ao territorio de Xeorxia. Xeorxia anunciou un cesamento do fogo de tres horas, entre as 11:00 e 14:00 do 8 de agosto para evacuar aos feridos, e reclamou a intervención dos Estados Unidos, á par que anunciaba que retiraría 1.000 dos 2.000 soldados que ten despregados en Iraq para reforzar as tropas que combaten aos rusos[32].
O Ministro de Reintegración de Xeorxia afirmou que controlaban totalmente a capital, Tskhinvali, dando un ultimato até as 16:00 do 8 de agosto para que os osetos depuxeran as armas[33], baixo promesa de amnistía[34]. Os combates continuaron e non se levou a efecto a tregua[35].
Mentres, en Abcazia, o goberno abcazo despregou ás súas tropas ao longo da fronteira con Xeorxia, en palabras do líder abcazo, Serguei Bagapsh: "O que ocorre hoxe en Osetia do Sur, mañá pode ocorrer en Abcazia. Así non podemos seguir"[32].
Ás 06:27 UTC, Reuters informou de que dous cazas rusos bombardearan posicións de artilleiría xeorxiana preto de Gori[36]. O goberno de Xeorxia informou de que cando menos morreran 60 civís en Gori[37]. Ás 07:41 UTC, Lenta.Ru informou que unidades da 76a División Aerotransportada de Pskov trasladáranse a Tskhinvali. Segundo o comandante Igor Konashenkov foron trasladadas para reforzar ás forzas de terra de Osetia na capital.
Día 9: Escalada
O exército ruso entrou en Osetia do Sur e ocupa outeiros preto da capital suroseta, Tskhinvali, bombardeando posicións xeorxianas; e ao mesmo tempo blindados rusos entraban en Tskhinvali.[38]
Mentres Rusia afirma que enviará á Mariña ás costas abcazas do Mar Negro, pois prevíase unha nova frento alí.[39]
Mentres, Rusia e Xeorxia acusábanse mutuamente de crimes de guerra e xenocidio en Osetia do Sur,[40] o Parlamento de Xeorxia declarou o estado de guerra[40] e Rúsia, logo de botar aos xeorxianos de Tskhinvali, cercou a cidade xeorxiana de Gori, preto da capital suroseta.[40]
Día 11
Rusia descartou manter conversas de paz con Xeorxia antes de que esta se retirase de Osetia do Sur e asinase un documento legalmente vencellante renunciando ao emprego da forza contra Osetia do Sur e Abcasia.[41] Á noite, paracaidistas rusos despregados en Abcasia intérnanse en territorio xeorxiano para destruír bases militares dende as que Xeorxia podería enviar reforzos ás súas tropas despregadas en Osetia do Sur.[42] A cidade de Gori foi bombardeada polos rusos, mentres os militares e a maior parte dos residentes civís fuxían.
Día 12
O presidente ruso Medvedev dixo que ordenara rematar coas operacións militares en Xeorxia[43]. Máis tarde, Medvedev aprobou un plan de paz de seis puntos xunto ao presidente de quenda da Unión Europea, Nicolas Sarkozy, en Moscova. Ámbalas dúas partes quedaron en asinalo o 17.[44] As tropas rusas chegaron ao porto de Poti e tomaron posicións nel.[45]
_(en).svg)
.jpg)
