O colmo (do latín culmus, palla de centeo[1]) refírese á palla escollida dalgúns cereiais coma o centeo, o trigo, o orxo ou a avea[2]. O colmo, ademais de servir coma estrume emprégase en construción coma material de recubrimento e impermeabilización de cuberta vexetais, chamadas colmados, en palleiras, alpendres, celeiros e outras construcións rústicas. Este tipo de cubertas aparecen en todos os continentes. En Europa mantéñense vivas incluso coma cuberta de vivendas na Europa atlántica, principalmente nas Illas Británicas e o noroeste da Península Ibérica: coma por exemplo nas pallozas galegas e nos teitos asturleoneses; coma últimos redutos das vivendas circulares con cubertas vexetais dos castros atlánticos prerromanos.
Nun contexto botánico, o termo colmo, designa o tipo de talo encontrado noutras gramíneas como a cana de azucre, o millo, o arroz e o bambú; talos nos que os nós e os entrenós son ben visibles, e poden ser ocos (bambú) ou cheos (cana de azucre).
