Co nome de Artes Marciais Históricas Europeas (AMHE) coñécese un conxunto de sistemas de combate practicados ao longo da historia na Europa e as súas areas de influencia.
Normalmente refírese a sistemas que caeran en desuso, interrompéndose a transmisión xeracional. Son reconstruídos, por tanto, mediante o estudo dos manuais técnicos que quedaran escritos na época en que estas artes eran usadas. O manual mais antigo que se conserva é o manuscrito Walpurgis Fechtbuch, de principios do século XIV.
A recuperación das AMHE tivo varios precedentes ao longo da historia, sendo un dos mais notábeis a iniciativa de Alfred Hutton a principios do século XX no Reino Unido, que foi interrompida pola primeira guerra mundial e as crises seguintes. A actual vaga iniciase a finais do S.XX, apoiada na revolución dixital: Internet, a nova facilidade de comunicación e a dixitalización progresiva dos fondos de bibliotecas de todo mundo. Isto permitiu que unha rede laxa de persoas independentes, académicas e artistas marciais comezasen a desenterrar, analizar e compartir un considerábel volume de fontes, dando lugar a proxectos como a Wiktenauer.
Na actualidade hai unha comunidade crecente en moitos países do mundo,[1][2] interconectada a través de Internet e de competicións[3][4] e encontros internacionais.[5][6][7][8][9]
En Galiza
A maioría dos colectivos galegos agrúpanse na federación AGEA[10] que reúne sete colectivos:
Ligada a esta federación está tamén a AGEA Editora, que publica tratados de artes marciais ibéricas e outros materiais relacionados.[11]
Desde 2008, a AGEA realiza un evento anual chamado «Torneo Internacional Torre de Hércules» que combina varios formatos de competición con seminarios especializados, impartidos tanto por instructores da Galiza como estranxeiros.[12]
Para alén da federación existe práctica de HEMA (Historical European Martial Arts) nos clubs de esgrima 100Tolos da Coruña e CEHEPo de Pontevedra e no ximnasio Falcata de Vigo.