Arte fractal é a creada utilizándo funciónsmatemáticas chamadas fractais e transformando os resultados dos cálculos en imaxes, animacións, música ou outro tipo de medios. As imaxes fractais son os gráficos resultante dos cálculos, e as animacións son secuencias deses gráficos. A música fractal transforma os resultados do cálculo en sons. Xeralmente, mais non exclusivamente, utilízanse computadores para procesalos, debido á complexidade da matemática utilizada.
Clasificación
Existen catro categorías relevantes de arte fractal, división baseada no tipo de matemática utilizada no proceso, onde o nome normalmente aparece asociado ao do matemático que a desenvolveu:
Experimento co fractal de Mandelbrot
Aquela onde cada punto do gráfico pode determinarse pola aplicación interactiva dunha función simple (por exemplo o conxunto de Mandelbrot, o fractal de Lyapunov e o fractal do navío ardendo);
A creada con sistemas fractais interactivos (por exemplo as chamas fractais);
A xerada por procesos con razón aleatoria, en vez de procesos deterministas (Como as paisaxes fractais)
Téñense utilizado fractais dos catro tipos como base de arte e animación dixital. Comezando con detalles bidimensionais, os fractais atopan múltiples aplicacións artísticas, como xerar texturas, simulación da vexetación e confección de paisaxes. Poden entón evolucionar para representacións tridimensionais complexas. Na música, os sons baseados en fractais son sorprendentemente realistas e parecen máis capaces de producir sons parecidos cos naturais que outros procesos artificiais.
Paleta de curvas
Sendo un tipo de arte que usa basicamente o computador como soporte primario, non é de admirar que a Internet sexa o maior repositorio deste tipo de arte. Son particularmente interesantes tamén as relacións entre fractais e a chamada secuencia de Fibonacci e a proporción áurea (Φ), tan apreciada polos artistas da Antigüidade clásica e do Renacemento. Con fractais aplicados ao coñecemento do funcionamento do universo, calculados con potentes computadores, podemos non só simular o nacemento de mundos e o crecemento celular do ácido desoxirribonucleico, mais pode o artista usar a súa sensibilidade para seleccionar nesa nova paleta electrónica, as imaxes ou sons que desexa para representar a súa arte.
(en inglés) [7] Michael Michelitsch and Otto E. Rösler, The "Burning Ship" and Its Casi-Julia Sets, Computers & Graphics Vol. 16, No. 4, pp. 435–438, 1992, republicado en [9]
(en inglés) [8] idem, "A New Feature in Hénon's Map." Comput. & Graphics Vol. 13, No. 2, pp. 263–265, 1989, republicado en [9]
(en inglés) [9] Clifford A. Pickover Ed., Chaos and Fractals: A Computer Graphical Journey - A 10 Year Compilation of Advanced Research. Amsterdam, Países Baixos: Elsevier 1998. ISBN 0-444-50002-2
