Un exame xeral dos ouriños, tamén chamado análise de urina, consiste nunha serie de exames efectuados sobre os ouriños, constituíndo un dos métodos máis comúns de diagnóstico médico.[1][2] Un exame completo consta de varias determinacións: un exame macroscópico, un exame físico-químico, un exame microscópico e, se fose preciso, un urocultivo.[3] A análise física-químico pódese efectuar mediante tiras reactivas cuxos resultados se len de acordo ós cambios de cor.
Antecedentes
Xa na antigüidade era común o diagnóstico de doenzas con base na observación dos ouriños. O método, denominado uroscopia, baseado na observación das propiedades organolépticas dos ouriños foi descrito por Galeno e a súa aplicación tivo lugar por moitos séculos no contexto da teoría do catro humores apoiada por Hipócrates.
Aínda que a tecnoloxía de análise química cualitativa e cuantitativa permitiu dende finais do século XIX a superación do método uroscópico, as propiedades organolépticas, tipicamente cheiro e cor, permiten aínda un diagnóstico inmediato de numerosas enfermidades.
Cor
Os ouriños son de cor amarela clara e en función da súa concentración pode adoptar unha coloración amarela clara, se está diluída, e amarela escura, se está concentrada; porén, pode ter unha aparencia turbia se nela existen células ou cristais. Se o paciente está a tomar certos medicamentos, os ouriños poderían ser tinguidos por eles.[4]
Intoxicación por fenol, infección por especies de Pseudomonas, trastornos de absorción de triptofano (usualmente congénitos), metahemoglobinuria, biliverdina.
Algunhas vitaminas, nitrofuranos, azul de metileno.
