Ba mhná iad na sufraigéidí sa 19ú agus 20ú haois a thacaigh an ceart do mhná chun vótáil i dtoghcháin.
Gníomhaíochas
Bhailigh an ghluaiseacht in Éirinn mná as gach aicme, tráth a raibh éiginnteacht agus corraíl ar fud na hÉireann. D’aontaigh an ghluaiseacht mná (ar bhealach), bíodh siad Caitliceach, Protastúnach, Náisiúnach nó Aontachtach, Poblachtánach nó Dílseach. I measc na mná in Éirinn, bhí Hanna Sheehy Skeffington,Margaret Cousins, Elizabeth Bell, Winifred Carney, Margaret Mc Coubrey, agus Dorothy Evans.[1]
Ar an 6 Feabhra1918 sa Ríocht Aontaithe, ritheadh an tAcht um Ionadaíocht an Phobail[3]. Tugadh mar sin an vóta do mhná sa Bhreatain agus in Éirinn don chéad uair. Ach ní mór dóibh coinníollacha áirithe a shásamh ..,níos sine ná 30 bliain d’aois, agus sealúchas acu, nó níos minice, maoin ag a bhfear céile.
B’éigean do mhná in Éirinn fanacht le neamhspleáchas na tíre le cead iomlán vóta a bhaint amach i 1922 ach ó shin i leith.