Nij-Nederlân (Latyn: Nova Belgica of Novum Belgium), is de namme fan it eardere Nederlânsk gebiet tusken de 38 en 45 graden fan de eastkust fan de Feriene Steaten fan no, sûnt 1614. Dêr leit no New York, eartydsk Nij-Amsterdam neamd, en stifte yn 1625. De provinsje Nij-Nederâan waard stifte yn 1624 en opeaske as it gebiet tusken de 38e en 42e breedtegraad. By de Frede fan Westminster (1674) op 10 novimber1674 waard it gebiet lykwols foar altyd oerdroegen oan de Ingelsen dy't it New York neamden nei de Hartoch fan York.
Yn de rin fan de tiid hawwe de eilannen ferskate kearen yn hannen west fan oare Jeropeeske mogendheden en hawwe se - yn wikseljende gearstallingen - ferskillende bestjoersfoarmen kend. Oan dy koloniale status kaam in ein doe't op 15 desimber1954 it Statút foar it Keninkryk fan de Nederlannen nei acht jier ûnderhanneljen ûndertekene waard troch Nederlân, Suriname en de Nederlânske Antillen.
De earste kolonisaasje barde sûnt 1650 troch de Britten. Yn de Twadde Ingelske Oarloch waard Suriname yn 1667 troch Abraham Crijnssen ferovere op de Ingelsen. By de Frede fan Breda seagen de Nederlanners ynearsten ôf fan it weromjaan fan de troch de Britten ynnomde Nederlânske koloanje Nij-Nederlân; op harren beurt easken de Ingelsen net fuortendaliks dat Suriname ûntromme wurde soe. Yn 1975 waard Suriname ûnôfhinklik.
Guyana is in feite ûnderdiel fan in grutter gebiet dat Guiana neamd waard - nei it pleatslik Yndiaansk foar "lân fan in protte wetters". It Guyana fan no, bestie yn de 17e iuw en 18e ie út de trije Nederlânske koloanjen Essequibo, Demerara en Berbice. Nei de napoleontyske krigen waarden dy koloanjen by it Kongres fan Wenen yn 1815 offisjeel oerdroegen oan it Feriene Keninkryk. Dy trije koloanjen waarden yn 1831 gearfoege ta Britsk Guyana. Guyana waard soms as ien koloanje mei Nederlânsk Suriname sjoen en in skoftke as Frânsk-Guyana, dat ek troch de Nederlanners ferôvere waard.
Cabo Corço of Oguaa (Sweedske namme: Carolusborg of Carlsborg) (16 april 1659- maaie 1659/ 22 apr. 1663 - 3 maaie 1664
Fort Conraadsburg, Fort de Veer (1810/1811), **Fort Naglas (1828), Fort Java (1828), Fort Scomarus (1828), Fort **Batenstein (1828). (28/9 augustus 1637 - 6 april 1872)
Fort Crêvecoeur (Ussher Town (Akkra)) (1649-1782/ 1786-1868)
Fort Elise Carthago (1650)
Fort Goede Hoop, (1667 of 1705/06 fort - 1782/1785 - 1867/68)
Fort Hollandia 1725 fort - 1814/1815 oerjûn/1687* - 1698/1711 - 1712/1732 - 1804 oerjûn
Fort by Kpone: (1697 - Apr. 1700 / 1706 - ?)
Fort Leydsaamneyd (of Patience, ûnder Apam) (1697/1698 - 1782/ 1785-1868)
Fort Metaal Kruis, ûnder Dixcove (1868 - 1872)
Fort Nassau, ûnder Mouri (16240 (1598 of 1611 / 12 - 1664/1665 - 1782/1785 - 1867 troch ferdrach mei Ingelân)
Fort Oranje, ûnder Sekondi(1640 of 1670/75 - 1872)
Fort Ruychaver (Jul./Aug. 1654 - 1659)
Fort Santo Antonio de Axim (feb. 1642 - 1664 / 1665 - 1872)
It fersterke stasjon groeide rillegau út ta in Nederlânske koloanje, hoewol't de VOC it kolonisearjen fan gebieten fernean hie.
Yn Kaapstêd en omkriten dogge in protte gebouwen en plaknammen oan dy tiid tinken. Yn 1806 komt de Kaapkoloanje yn Britske hannen. (Transvaal en de Oranje Frijsteat binne letter troch de Voortrekkers, Afrikaners, Boer(s)en (neisieten fan Nederlânske kolonisten) stifte.)
Nederlânsk-Ynje wie in Nederlânske koloanje dat it gebiet omfieme wat no Yndoneezje is. De Nederlânske besittingen stamme fan de VOC, dy't ûnder oaren op Java en yn de Molukken in oantal eilannen, stêden en gebieten besiet. Nei de opheffing fan de VOC yn 1798 giene dy besittingen oer op de doetiidske Bataafske Republyk. Nei 1800 waarden de gebieten offisjeel Nederlânsk-Ynje. Dy namme waard lykwols yn de dokuminten fan de VOC út de jierren 1620-1622 al tsjin as Nederlandsch-India.
Nederlânsk Nij-Guinea (no: Papoea, provinsje fan Yndoneezje) wie fan 1949 oant 1962 in oerseesk gebietsdiel fan Nederlân. Foar dy tiid wie it in diel fan Nederlânsk-Ynje; by it oerdragen fan de soevereiniteit oan Yndoneezje hold Nederlân Nij-Guinea. It Nederlânsk belied yn Nij Guinea waard bot bepaald troch de ferhâlding mei Yndoneezje. Oan de iene kant woe men Nij Guinea brûke om ynfloed yn de regio te hâlden; oan de oare kant woe men Nij-Guinea ta ûntjouwing bringe en de Papoea-befolking emansipearje en sadwaande bwize dat Nederlân as koloniale mogenheid net faald hie.
