De namme fan Jongeman-Dy't-Bang-Is-foar-Syn-Hynders wurdt ek wol oerset as Syn-Hynders-Binne-Bang (His-Horses-Are-Afraid), mar de korrekte fertaling soe eins wêze moatte Hja-Freezje-Syn-Hynder (They-Fear-His-Horse) of Syn-Hynder-Wurdt-Freze (His-Horse-Is-Feared), wat betsjutte soe dat er sa'n duchtige kriger wie dat op it slachfjild allinnich de oanblik fan syn ryddier ûnder syn fijannen al panyk feroarsake.
Nei't yn 1868 it twadde Ferdrach fan Fort Laramie sletten wie, wêrby't oan 'e Lakota it Grutte Sû Reservaat tawiisd wie, sette Jongeman-Dy't-Bang-Is-foar-Syn-Hynders him nei wenjen yn it diel dêrfan dat yn 1889 it Pine Ridge Yndianereservaat wurde soe. Dêr tsjinne er fan 1883 ôf as de earste foarsitter fan 'e Yndianeried fan Pine Ridge. Hy soe eins syn pake en heit opfolgje moatten hawwe as ien fan 'e wichtichste erflike opperhaden fan 'e Oglala-Lakota, mar syn omke Reade Wolk stie yn sa'n heech oansjen dat nei de dea fan Aldman-Dy't-Bang-Is-foar-Syn-Hynders, yn 1889, it erflik opperhaadskip yn Reade Wolk syn tûke fan 'e famylje bedarre.
Jongeman-Dy't-Bang-Is-foar-Syn-Hynders wie in grut foarstanner fan goede bannen mei de Amerikaanske oerheid, en hy wie lid fan ferskate Lakota-delegaasjes dy't alhiel nei it fiere Washington, D.C. reizgen om dêr in bettere behanneling fan 'e Yndianen ôf te twingen. Teffens sette er him nei it kwea ferneamde Bloedbad fan Wounded Knee as midsman yn om 'e troch dat barren yn 'e knipe rekke relaasjes tusken de Amerikanen en de Lakota wer op te betterjen. Dêrby holp er syn folk om 'e maatskiplik drege oergong te meitsjen fan in nomadysk jagersbestean op 'e iepen flakten nei in sedintêr libben yn 'e reservaten. Hy ferstoar yn 1900 op 'e âldens fan 64 jier yn it Pine Ridge Reservaat fan Súd-Dakota, en leit dêr begroeven op it Makansan Presbyteriaanske Begraafplak by it plak Oglala.
.jpg)
