یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا

یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده
نشان یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا
فعال	۱ ژانویه، ۱۹۶۲ – تاکنون
کشور	ایالات متحده آمریکا
رسته	نیروی دریایی آمریکا
گونه	نیروهای ویژه SEa, Air, Land
نقش	وظایف اصلی: عملیات ویژه اقدام مستقیم مبارزه با تروریسم شناسایی ویژه شناسایی آبی-خاکی جنگ نامتعارف نجات گروگان‌ها دفاع ملی خارجی مبارزه با گسترش سلاح‌های کشتار جمعی عملیات مبارزه با مواد مخدر تخریب زیرآبی
اندازه	تقریباً ۲٬۷۰۰ نفر[۱]
بخشی از	ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه نیروی دریایی ستاد فرماندهی مشترک عملیات ویژه • گروه توسعه جنگاوری ویژه نیروی دریایی
پادگان/ستاد	پایگاه نیروی دریایی کورونادو، کالیفرنیا پایگاه نیروی دریایی لیتل کریک، ویرجینیا
نام(های) مستعار	مردان قورباغه‌ای، تیم‌ها، صورت سبزها[۲]
شعار(ها)	«تنها روز آسان دیروز بود.»[۳] [۴]
نبردها	جنگ ویتنام نیروهای چندملیتی در لبنان تهاجم آمریکا به گرانادا عملیات اراده جدی عملیات فرصت برجسته حمله ایالات متحده به پاناما جنگ خلیج فارس جنگ داخلی سومالی نبرد موگادیشو جنگ‌های یوگسلاو عملیات آزادی بلندمدت جنگ در افغانستان (۲۰۲۱–۲۰۰۱) عملیات بال‌های سرخ جنگ عراق کشتن اسامه بن لادن جنگ با داعش عملیات عزم راسخ بحران ماراوی [۵][۶][۷]
فرماندهان

تیم‌های «دریا، هوا و زمین» نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا یا یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا (به انگلیسی: Navy SEALs)، یگان اصلی عملیات‌های ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا و بخشی از ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا هستند. یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا که در ۱۹۶۴ تشکیل شد،^[۸] قابلیت حمله زمینی، هوایی و دریایی به صورت هم‌زمان را دارا است.

این نیروها وظیفه حملات دریایی ضربتی، عملیات‌های پنهانی و مخفی در عمق خاک دشمن و قابلیت حملات هم‌زمان را دارند.

کشته شدن اسامه بن لادن

مقالهٔ اصلی: مرگ اسامه بن لادن

در تاریخ ۱ مه (۲ مه به ساعت محلی پاکستان) ۲۰۱۱ میلادی، باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا اعلام کرد که «تیم شش»^[۹] از یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا طی عملیاتی اسامه بن لادن، بنیان‌گذار و رهبر گروه القاعده و عامل حملات یازده سپتامبر را در یک ویلا در ابیت آباد پاکستان کشته‌اند. بنا به گفته مقامات رسمی ایالات متحده، این عملیات توسط ۲۰–۲۵ سرباز یگان ویژه نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا تحت فرماندهی ستاد مشترک عملیات ویژه و با همکاری سیا انجام شد.

ساختار و تیم‌های دریا، هوا و زمین نیروی دریایی

دو نفر از اعضای تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۲ در حال انجام ماموریت تمرینی با یوا هاوایی (اس‌اس‌ان-۷۷۶) در سال ۲۰۰۷.

اعضای تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۲ در حال پایین‌آمدن با طناب روی عرشه یوا تولدو (اس‌اس‌ان-۷۶۹) (۲۰۰۵).

تعداد کل پرسنل، از جمله اعضای تیم‌های هوا، زمین، دریا و خدمه قایق‌های رزمی عملیات ویژه اختصاص داده شده به ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه نیروی دریایی، حدود ۸۱۹۵ نفر از مجموع ۸۹۸۵ پرسنل نظامی و ۱۰۱۶۶ نفر شامل کارکنان پشتیبانی غیرنظامی تا سال ۲۰۱۵ است.^[۱۰]

گروه‌های جنگاوری ویژه دریایی

ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه به شکل زیر سازماندهی شده است:^[۱۱]

• گروه یکم جنگاوری ویژه دریایی - مستقر در پایگاه نیروی دریایی کورونادو، کالیفرنیا
  • تیم دریا هوا زمین ۱
  • تیم دریا هوا زمین ۳
  • تیم دریا هوا زمین ۵
  • تیم دریا هوا زمین ۷
• گروه دوم جنگاوری ویژه دریایی - مستقر در پایگاه نیروی دریایی لیتل‌کریک، ویرجینیا
  • تیم دریا هوا زمین ۲
  • تیم دریا هوا زمین ۴
  • تیم دریا هوا زمین ۸
  • تیم دریا هوا زمین ۱۰
• گروه چهارم جنگاوری ویژه دریایی - خدمه قایق‌های رزمی عملیات ویژه - مستقر در پایگاه نیروی دریایی لیتل‌کریک، ویرجینیا
  • تیم ویژه قایق ۱۲
  • تیم ویژه قایق ۲۰
  • تیم ویژه قایق ۲۲
• گروه هشتم جنگاوری ویژه دریایی^[۱۲] - مستقر در پایگاه نیروی دریایی لیتل‌کریک، ویرجینیا^{[۱۳][۱۴][۱۵]}
  • تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۱
  • تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۲
  • تیم شناسایی ویژه ۱
  • تیم شناسایی ویژه ۲
  • تیم پشتیبانی لجستیکی ۳
  • دسته آموزش ۳
  • مرکز پشتیبانی عملیات^[۱۶]
• گروه یازدهم جنگاوری ویژه
  • تیم دریا هوا زمین ۱۷ (تیم پشتیبانی عملیاتی ۱ سابق)^[۱۷]
  • تیم دریا هوا زمین ۱۷ (تیم پشتیبانی عملیاتی ۲ سابق)^[۱۷]
• گروه توسعه جنگاوری ویژه نیروی دریایی - مستقر در پایگاه هوایی نیروی دریایی اوشینا، ویرجینیا بیچ، ویرجینیا - تحت فرماندهی عملیاتی ستاد فرماندهی مشترک عملیات ویژه
  • اسکادران قرمز (تهاجم)
  • اسکادران آبی (تهاجم)
  • اسکادران طلایی (تهاجم)
  • اسکادران نقره‌ای (تهاجم)
  • اسکادران سیاه (اطلاعات، شناسایی و نظارت)
  • اسکادران خاکستری (تیم‌های تحرک، حمل‌و‌نقل/غواص، نیروی واکنش سریع)
  • تیم سبز (انتخاب/آموزش)^[۱۸]

تیم‌های دریا هوا زمین (SEAL)

در ابتدا، تیم‌های SEAL بین ساحل غربی (تیم یک) و ساحل شرقی (تیم دو) تقسیم شده بودند. به همین دلیل، تیم‌های فعلی نیز به دو گروه تقسیم می‌شوند: گروه یکم جنگاوری ویژه دریایی (ساحل غربی) و گروه دوم جنگاوری ویژه دریایی (ساحل شرقی). هر دو این گروه‌ها، تحت فرماندهی ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه نیروی دریایی، مستقر در پایگاه نیروی دریایی کورونادو در کالیفرنیا هستند.

این تیم‌ها به عنوان اسکادران‌های جنگاوری ویژه نیروی دریایی یا نیروهای رزمی عملیات ویژه اعزام شده و می‌توانند در هر نقطه از جهان مستقر شوند.

نشان	تیم	منطقه اعزام	تعداد جوخه‌ها	مقر ستاد	توضیحات
	تیم SEAL ۱	جهانی	۸ جوخه	کورونادو، کالیفرنیا
	تیم SEAL ۲	جهانی	۸ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا
	تیم SEAL ۳	خاورمیانه	۸ جوخه	کورونادو، کالیفرنیا
	تیم SEAL ۴	جهانی	۸ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا
	تیم SEAL ۵	جهانی	۸ جوخه	کورونادو، کالیفرنیا
	گروه توسعه جنگاوری ویژه نیروی دریایی (تیم SEAL ۶)	جهانی	محرمانه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا	تیم SEAL ۶ در سال ۱۹۸۷ منحل شد. سپس نیروی دریایی، گروه توسعه جنگاوری ویژه نیروی دریایی را تاسیس کرد. پشتیبانی اداری این نیرو با ستاد فرماندهی جنگاوری ویژه نیروی دریایی و فرماندهی عملیاتی این گروه بر عهدهٔ ستاد فرماندهی مشترک عملیات ویژه است
	تیم SEAL ۷	جهانی	۸ جوخه	کورونادو، کالیفرنیا
	تیم SEAL ۸	جهانی	۸ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا
	تیم SEAL ۱۰	خاورمیانه	۸ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا
	تیم SEAL ۱۷	جهانی نیروی ذخیره	۲ جوخه	کورونادو، کالیفرنیا	تیم پشتیبانی عملیاتی ۱ سابق
	تیم SEAL ۱۸	جهانی نیروی ذخیره	۲ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا	تیم پشتیبانی عملیاتی ۲ سابق
	تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۱	اقیانوس آرام و هند، خاورمیانه[۱۹]	۴ جوخه	پرل‌هاربر، هاوایی[۱۹]
	تیم زیردریاپیمای دریا هوا زمین ۲	اقیانوس اطلس، اروپا و آمریکا[۱۹]	۴ جوخه	ویرجینیا بیچ، ویرجینیا[۱۹]

جستارهای وابسته

• اس. آ. اس
• آدمیرال ناوگان
• نیروی دریایی ایالات متحده

منابع

1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۷ آوریل ۲۰۱۴.
2. Wentz, Gene; Jurus, B. Abell (1993). Men in Green Faces. St. Martin's Paperbacks. ISBN 978-0312950521.
3. Robert O’Neill’s claim to be Bin Laden killer challenges Seals’ code of silence, The Guardian
4. ""The Only Easy Day Was Yesterday" Navy SEALs (Sea, Air & Land)" (PDF). America's Navy. US Navy. Archived (PDF) from the original on 2022-10-09. Retrieved 26 January 2019.
5. "US joins battle as Philippines takes losses in besieged city". CNBC. 10 June 2017.
6. "Marawi siege: US special forces aiding Philippine army". BBC News Online. 10 June 2017.
7. Dancel, Raul (11 June 2017). "US special forces aid Philippine troops in battle for Marawi". The Straits Times.
8. «Official U.S. Navy SEAL Information Web Site». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ ژانویه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱ اکتبر ۲۰۰۸.
9. جزئیاتی در مورد تیم عملیاتی مسئول شکار بن‌لادن، رادیو فردا
10. "Special Operations Forces, Fiscal Year 2014 p.46" (PDF). Government Accountability Office. July 2015. Archived (PDF) from the original on 2022-10-09.
11. "Structure". Navy Seals.com. Archived from the original on 14 December 2018. Retrieved 10 December 2018.
12. "Join Special Reconnaissance Team". Archived from the original on 19 May 2023. Retrieved 23 اكتبر 2023. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
13. "U.S. Naval Special Warfare Command Establishes Group Eight, Disestablishes Groups Three and Ten". DVIDSHUB. 25 August 2021. Archived from the original on 29 August 2021. Retrieved 21 July 2022.
14. Atlamazoglou, Stavros (15 September 2021). "To take on Russia and China, the US Navy is standing up a new unit to do the missions that only SEALs can do". Business Insider. Archived from the original on 7 July 2022. Retrieved 21 July 2022.
15. "Fact Book 2022" (PDF). SOCOM. 2022. Archived from the original (PDF) on 4 July 2022. Retrieved 21 July 2022.
16. "Naval Special Warfare Welcomes Group 10 to Force". United States Navy. 26 May 2011. Retrieved 3 January 2018.
17. Menzie, Christopher (8 August 2008). "Naval Special Warfare Reserve Command Renamed". U.S. Navy.
18. Owen, Mark (2012). No Easy Day. Dutton Adult. p. 11. ISBN 9780525953722.
19. "US NAVAL SPECIAL OPERATIONS FORCES". SOF Reference Manual. Fort Leavenworth, Kansas: Army Command and General Staff College. 1999.

پیوند به بیرون

• وبگاه اطلاعاتی