پدرش ژان رضا نیمه ایرانی، نیمه روس و نوازنده غیرحرفه‌ای پیانو و مادرش اهل مجارستان (بوداپست) و نوازنده ویلن بود. پدر و مادرش هر دو یهودی‌الاصل بودند. یاسمینا در مدرسه «سنت کلود»، دانشگاه نانتر پاریس و «اکول ژاک لوکوک» تحصیل کرد.[۱]
حرفه
آغاز کار او با بازیگری بود و در سال ۱۹۸۷، نخستین نمایشنامه خود با نام «گفتگوهای پس از خاکسپاری» را نوشت که با موفقیتی چشمگیر مواجه شد و جایزه مولیر را از آن خود کرد. پس از آن مسخکافکا را برای اجرایی از رومن پولانسکی ترجمه کرد و دوباره جایزه مولیر را کسب کرد. در سال ۱۹۹۴ با نمایشنامه هنر به اوج شهرت رسید. این نمایشنامه در شهرهای پاریس، لندن و برادوی اجرا شد. او همچنین به خاطر این نمایشنامه در سال ۱۹۹۸ برنده جایزه تونی شد. او در سال ۲۰۰۳ نخستین رمان خود با نام «حرمان» را منتشر کرد.[۱]
مضمون بیشتر آثار رضا دربارهٔ روابط هستند، روابط با خانواده، با دوستان و… که همواره با تنش‌های دراماتیک همراه هستند. کاراکترهای اکثر آثار رضا نگران خودشان هستند. وی را موفق‌ترین نمایشنامه‌نویس دههٔ آخر قرن بیستم فرانسه می‌دانند.[۱]
کتاب آن‌ماری، الهۀ زیبایی (2020) از جمله آخرین کارهای یاسمینا رضا است که به رغم حجم کم، به لطف سبک و محتوا، مورد توجه منتقدان ادبی و خوانندگان قرار گرفته است.
نمایش اسپانیایی به کارگردانی بورژین عبدالرزاقی (۱۳۹۲)
بلا فیگورا به کارگردانی سروش طاهری و ترجمه (از فرانسه) بهروز سرو علیشاهی (دی ۱۳۹۶)
سه روایت از زندگی به کارگردانی سیما تیرانداز
یک نمایش اسپانیایی به کارگردانی شیوا
اردویی
دیگر جایزه‌ها
او در سال ۲۰۰۵ از سوی روزنامه دی ولت برنده جایزه ادبی «ولت» ۲۰۰۵ شد.[۲] رمان او با عنوان بابل (رمان) (به فرانسوی: Babylone) که در ۳۱ اوت ۲۰۱۶ توسط انتشارات فلاماریون منتشر شد، در همان سال جایزه رنودو را به خود اختصاص داد.
