گیرنده فاس (انگلیسی: Fas receptor) که با نامهای دیگری همچون «آنتیژن ۱ آپوپتوز» (APO-1 یا APT)، «عضو ۶ ابرخانوادهٔ گیرندههای فاکتور نکروز تومور» (TNFRSF6) و همچنین «CD95» شناخته میشود، یک پروتئین است که در انسان توسط ژن «FAS» کُد میشود.[۴][۵]
این پروتئین یک «گیرندهٔ مرگ» بر سطح سلولهاست که منجر به مرگ برنامهریزیشدهٔ سلول یا آپوپتوز میشود. ژن سازندهٔ این پروتئین در انسان بر روی کروموزوم ۱۰ و در موش بر روی کروموزوم ۱۹ قرار دارد.
↑"Human PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
↑"Mouse PubMed Reference:". National Center for Biotechnology Information, U.S. National Library of Medicine.
↑Lichter P, Walczak H, Weitz S, Behrmann I, Krammer PH (September 1992). "The human APO-1 (APT) antigen maps to 10q23, a region that is syntenic with mouse chromosome 19". Genomics. 14 (1): 179–80. doi:10.1016/S0888-7543(05)80302-7. PMID1385299.
↑Inazawa J, Itoh N, Abe T, Nagata S (November 1992). "Assignment of the human Fas antigen gene (Fas) to 10q24.1". Genomics. 14 (3): 821–2. doi:10.1016/S0888-7543(05)80200-9. PMID1385309.
Krammer PH (2000). "CD95's deadly mission in the immune system". Nature. 407 (6805): 789–95. doi:10.1038/35037728. PMID11048730.
Siegel RM, Chan FK, Chun HJ, Lenardo MJ (2001). "The multifaceted role of Fas signaling in immune cell homeostasis and autoimmunity". Nat. Immunol. 1 (6): 469–74. doi:10.1038/82712. PMID11101867.
Yonehara S (2003). "Death receptor Fas and autoimmune disease: from the original generation to therapeutic application of agonistic anti-Fas monoclonal antibody". Cytokine Growth Factor Rev. 13 (4–5): 393–402. doi:10.1016/S1359-6101(02)00024-2. PMID12220552.
Choi C, Benveniste EN (2004). "Fas ligand/Fas system in the brain: regulator of immune and apoptotic responses". Brain Res. Brain Res. Rev. 44 (1): 65–81. doi:10.1016/j.brainresrev.2003.08.007. PMID14739003.
Poppema S, Maggio E, van den Berg A (2004). "Development of lymphoma in Autoimmune Lymphoproliferative Syndrome (ALPS) and its relationship to Fas gene mutations". Leuk. Lymphoma. 45 (3): 423–31. doi:10.1080/10428190310001593166. PMID15160902.