گوستاو هاوزر |
|---|
![]() |
| زادهٔ | ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۵۶
|
|---|
| درگذشت | ۳۰ ژوئن ۱۹۳۵
|
|---|
| ملیت | آلمانی |
|---|
گوستاو هاوزر (آلمانی: Gustav Hauser؛ ۱۳ ژوئیهٔ ۱۸۵۶ – ۳۰ ژوئن ۱۹۳۵) استاد دانشگاه، آسیب‌شناس، پزشک و حشره‌شناس اهل آلمان بود.
وی دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ و دانشگاه فریدریش-آلکساندر ارلانگن-نورنبرگ بود و مدتی به‌عنوان پزشک متخصص زنان در کلینیکی به سرپرستی پل سوایفل کار کرد. او در سال ۱۸۸۳ به درجهٔ شایستگی علمی در آسیب‌شناسی تشریحی رسید و استاد و مدیر «مؤسسهٔ آسیب‌شناسی ارلانگن» شد.[۱]
وی نخستین کسی بود که در سال ۱۸۸۵ باکتری پروتئوس ولگاریس را در محیط کشت شناسایی و جداسازی کرد.[۲] او همچنین با توسعه روشی برای حفظ کشت‌های باکتریایی توسط فرمالین شناخته می‌شود.[۳]
منابع
|
|---|
| عمومی | |
|---|
| کتابخانههای ملی | |
|---|
| واژهنامههای زندگینامهای | |
|---|
| سایر | |
|---|
