استفاده از گاز اشک‌آور در فرانسه سال ۲۰۰۷.پرتاب یک گاز اشک‌آور.
گاز اشک‌آور یا عامل اشک‌آور ترکیبی شیمیایی است که با تحریک اعصاب قرنیه در چشمها باعث ریزش اشک، درد و حتی کوری موقت می‌شود. گاز اشک‌آور غشای مخاطی در چشمها، بینی، دهان و ریه را تحریک می‌کند و باعث سرازیر شدن اَشک، عطسه، سرفه و دشواری در تنفس می‌شود.
عامل‌های اشک‌آور عموماً به‌عنوان عامل ضدشورش و عامل شیمیایی جنگی به‌کار می‌روند. به‌عنوان مثال، استفاده از گاز اشک‌آور و افشانه فلفل برای کنترل شورش بسیار رایج است.
سازوکار
گازهای اشک‌آور از ذرات جامد بسیار ریزی تشکیل شده‌اند و وقتی در هوا آزاد می‌شوند، به حالت گاز تبدیل می‌شوند. در نتیجه، استنشاق کنندگان علائم مختلفی را تجربه می‌کنند، از جمله سرفه، سوزش ریه‌ها و اشک چشم، گاهی باعث سوختگی یا کوری موقت و موارد نادر منجر به استفراغ مداوم می‌شود که منجر به مرگ می‌شود.
گازهای اشک‌آور غشای مخاطی چشم، بینی، دهان و ریه‌ها را تحریک می‌کنند و باعث گریه، عطسه، سرفه و تنفس دشوار می‌شوند.
انواع
اثرات گاز اشک آور با توجه به نوع و کمیت آن که فرد هدف استنشاق می‌کند، متفاوت است. تقریباً ۱۵ نوع از این گازها در جهان تولید می‌شود که از بین آنها سه نوع معروف متفاوت هستند:
حداقل اثر: معمولاً مورد استفاده قرار می‌گیرد و از گاز CN ساخته می‌شود که دارای اثر موقتی است و به سرعت محو می‌شود.
اثر متوسط: از گاز CS ساخته شده‌است و برای محیط زیست و انسان، سمی و مضر محسوب می‌شود.
قوی‌ترین اثر: گاز CR و استفاده از آن در سال ۱۹۵۶ به دلیل اثراتی که باعث استفراغ مداوم و ممکن است منجر به مرگ شود، متوقف شد.
راه‌های مقابله
اولین خط دفاعی استفاده از «دستگاه تنفس» و ماسک‌های مخصوص است.[۱] همچنین، باید تمام صورت را با پارچه خیس، یا ماسک مرطوب بپوشانید. و از یک عینک محکم مانند عینک شنا استفاده کنید. باید لباس کامل بپوشید، هدف این است که تا آنجا که ممکن است پوست از تماس مستقیم با گاز مصون بماند.[۲] از لنزهای چشمی و آرایشی استفاده نکنید. چرا که با نشستن ذرّات گاز اشک‌آور روی چشم لنزها به پایین می‌افتد.[۱]
.jpg)
