تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.
کلارنس کلاید سیدورف با نام اسلامی یونس (هلندی: Clarence Clyde Seedorf؛ زاده ۱ آوریل ۱۹۷۶) بازیکن سابق فوتبال و سرمربی فوتبال اهل سورینام با تابعیت هلندی است. وی که به عنوان یکی از بهترین هافبک‌های نسل خودش شناخته می‌شود، توسط پله در فهرست فیفا ۱۰۰ قرار گرفت.
وی سابقه حضور در تیم‌های آژاکس، سمپدوریا، رئال مادرید، اینتر میلان، میلان و بوتافوگو را در کارنامه دارد. شوت‌های سرکش و پاس‌های دقیق از مهارت‌های منحصر به فرد این بازیکن بود که حتی در پایان دوران فوتبال خود، این توانایی‌ها را حفظ کرد. او از جمله بازیکنانی بود که در طول دوران بازیگری کم افت و خیز ظاهر شد و از ثبات کیفی بالایی برخوردار بود. او بازیکنی کم حاشیه و با اخلاق به حساب می‌آمد که معمولاً برای مربیان خود مهره کارگشایی محسوب می‌شد.
سیدورف برای تیم ملی فوتبال هلند ۸۷ بازی انجام داده و موفق شده که در بازی‌های ملی ۱۱ گل به ثمر برساند.
اوایل زندگی
سیدورف زادهٔ پاراماریبوسورینام است.[۱] او در ۲ سالگی به همراه خانواده اش به آلمیره در استان فلیوولاند هلند مهاجرت کرد.[۳] او از یک خانوادهٔ کاملاً فوتبالی است. برادران او چدریک، رملی و یورگن، پسر عمویش استفانو و برادر زنش رجیلیو همگی بازیکنان فوتبال حرفه‌ای هستند[۴] و همچنین پدرش یوهان مدیر برنامهٔ بازیکنان است. کلارنس فوتبالش را از ۶ سالگی در تیم‌های آماتور محلی شروع کرد[۵] کمی بعد گروه استعدادیابی به نام Urgent Scoutingteam که توسط یوهان کرایف بنا شده و در خدمت آژاکس بودند او را کشف کردند؛ این گروه بازیکنانی دیگر از جمله فرانک و رونالد دی بوئر، ادگار داویدس، راب ویچخه و پاتریک کلایورت را نیز یافته بودند.[۶]
دوران باشگاهی
آژاکس
سیدورف که از دستاوردهای آکادمی آژاکس بود فوتبالش را در اوایل ۱۹۹۰ در آژاکس و به عنوان هافبک راست آغاز کرد. او نخستین بازی حرفه ایش را در تاریخ ۲۹ نوامبر ۱۹۹۲ برابر خرونینگن و در حالی که تنها ۱۶ سال و ۲۴۲ روز سن داشت انجام داد، که این امر او را جوانترین بازیکن تاریخ آژاکس کرد.[۷] او در فصل ۹۴–۱۹۹۳ که دومین فصل حضورش در آژاکس بود، خودش را به سرعت در ترکیب اصلی آژاکس زیر نظر لوئی فان خال تثبیت کرد و به این باشگاه کمک کرد که بتواند برنده سه‌گانهٔ داخلی که شامل اردویسه، جام حذفی فوتبال هلند و سوپر جام فوتبال هلند بود، شود.[۸] در فصل بعد او به آژاکس کمک کرد تا قهرمان پیاپی اردویسه و سوپر جام در کنار به دست آوردن چهارمین قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا پس از شکست دادن میلان در فینال شود.[۹] گل دیر هنگام پاتریک کلایورت در فینال مایه پیروزی آژاکس برابر غول ایتالیا شد.[۱۰] در آژاکس او عضو گروه د کابل به همراه ادگار داویدسپاتریک کلایورت و بعد تر وینستون بوگارد و مایکل ریزیگر بود؛ این دوستی‌ها در جام ملت‌های اروپا ۱۹۹۶ نیز ادامه یافت.[۱۱]
سمپدوریا
پس از موفقیت‌های اروپایی، سیدورف با آژاکس تمدید نکرد و با قراردادی یک ساله به سمپدوریا در سری آ ایتالیا پیوست.[۱۲] در حالی که او از کسب جام با باشگاه جدیدش نافرجام بود، ۳۴ بار به میدان رفت و توانست ۳ گل بزند و به تیمش در کسب رتبهٔ هشتم کمک کند. با این حال او توانست فرمش را به مانند گذشته در آژاکس حفظ کند و در پایان فصل به رئال مادرید در لا لیگا اسپانیا انتقال یابد.[۱۳]
رئال مادرید
سیدورف در سال ۱۹۹۶ به رئال مادرید پیوست،[۱۴] جاییکه او در ۳ فصل اول حضورش تقریباً همیشه یکی از بازیکنان اصلی سفید پوشان بود.[۱۲] در نخستین فصل، او به مادرید کمک کرد تا بتواند بار دیگر عنوان قهرمانی لالیگا را کسب کنند، در حالی که در دومین فصل، (۹۸–۱۹۹۷)، او نقش عمده‌ای را در قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا که با شکست ۱–۰ یوونتوس در فینال به دست آمد ایفا کرد که این عنوان دومین عنوان قهرمانی چمپیونز لیگ سیدورف هم بود.[۱۵]
سیدورف در حال بازی برابر باشگاه پیشین خود رئال مادرید. در سمت چپ مسعوت اوزیل قرار دارد.
در زمان بازی در رئال مادرید در سال ۱۹۹۷، سیدورف یک گل از راه دور خارق‌العاده برابر اتلتیکو مادرید زد.[۱۶] در پایان فصل ۹۸–۱۹۹۷ رئال مادرید و یوونتوس قصد تعویض سیدورف و زین‌الدین زیدان را داشتند اما معامله سر نگرفت و هافبک فرانسوی پس از دو سال صبر به رئال مادرید پیوست.
از آغاز تابستان ۱۹۹۹ و به خدمت گرفتن گاس هیدینک به عنوان سرمربی، نقش سیدورف در رئال مادرید کمرنگ شد. سر انجام در فصل ۲۰۰۰– ۱۹۹۹ به ایتالیا، اینبار به اینتر میلان با مبلغ این قرارداد ۴۵ میلیارد لیر ایتالیا (حدود ۲۳ میلیون یورو) بازگشت.[۱۷]
اینتر میلان
در ۲۴ دسامبر ۱۹۹۹، سیدورف با مبلغ ۲۳/۳۵ میلیون دلار به اینتر پیوست.[۱۸] با وجود کمک به تیمش برای رسیدن به فینال کوپا ایتالیا، باخت در ۲–۱ مجموع رفت و برگشت برابر لاتزیو باعث شد نتواند هیچ عنوان قهرمانی را برای اینتر به ارمغان بیاورد. با این وجود او به دلیل دو سوپر گلی که در تاریخ ۹ مارس ۲۰۰۲ در تساوی ۲–۲ برابر یوونتوس به ثمر رساند همیشه در اذهان هواداران اینتر قرار خواهد داشت.[۱۹]
پس از سپری کردن دو سال با اینتر، در سال ۲۰۰۲ در ازای فرانچسکو کوکو از اینتر به میلان، رقیب همشهری اینتر پیوست.[۲۰] او در سال ۲۰۰۳ به همراه میلان قهرمانی کوپا ایتالیا را کسب کند، عنوانی که میلان پس از ۲۶ سال دوباره به دست آورد. در همین فصل سیدورف توانست سومین مدال لیگ قهرمانان اروپا را به گردن بیندازد تا اولین بازیکنی باشد که توانسته با سه تیم مختلف این عنوان را کسب کند.[۱۲] در این فینال تمام ایتالیایی بین میلان و یوونتوس، پس از تساوی ۰–۰ در ۱۲۰ دقیقه، در حالی که سیدورف نتوانست پنالتی خودش را به گل تبدیل کند، میلان توانست در ضربات پنالتی یوونتوس را شکت دهد. در ادامه در فصل ۰۴–۲۰۰۳ سیدورف نقش مهمی را در قهرمانی میلان در سری آ داشت. این عنوان همچنین چهارمین عنوان سیدورف در لیگهای باشگاهی پس از دو قهرمانی با آژاکس و یک قهرمانی با رئال مادرید بود.
سیدورف همچنین نقش مهمی را رسیدن میلان به فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۵ ایفا کرد، در حالی که تک گل نخستین بازی مرحلهٔ گروهی برابر شاختار دونتسک را در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۴ به ثمر رساند و ۱۳ بار در این رقابت‌ها به میدان رفت.[۲۱] او در فینال که در برابر لیورپول انجام می‌شد از ابتدا در ترکیب بود، در این بازی میلان پیروزی ۳–۰ را از دست داد تا پس از تساوی ۳–۳، در ضربات پنالتی مغلوب حریف انگلیسی شود. سیدورف در بین پنالتی زنان میلان نبود.[۲۲] میلان همچنین در این فصل پس از یوونتوس در ردهٔ دوم سری آ قرار گرفت، در حالی که بعدها این عنوان از یوونتوس به دلیل تبانی پس گرفته شد.[۲۳]
رسوایی تبانی در فوتبال ایتالیا باعث تضعیف سری آ و میلان شد ولی میلانی‌ها اجازه یافتند تا بازیهایشان در اروپا را ادامه دهند که این امر باعث شد بهترین بازیکنانشان در این تیم بمانند. زوج کاکا و سیدورف زوجی حیرت‌انگیز شد. این دو توانستند با تأثیرگذاری بر چندین گل برابر بایرن مونیخ و منچستر یونایتد راه میلان را برای رسیدن دوباره به فینال لیگ قهرمانان هموار کند. در فینال میلان باز هم در برابر لیورپول قرار گرفت؛ این بازی که در آتن برگزار شد میلان توانست ۲–۱ حریف را شکست دهد. این چهارمین عنوان قهرمانی چمپیونز لیگ سیدورف بود. در همین سال سیدورف یکی از بازیکنان میلانی بود که توانست عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های جهان را کسب کند که این امر او را نخستین بازیکن اروپایی کرد که توانسته با ۳ باشگاه مختلف اروپایی این عنوان را کسب کند (با آژاکس در سال ۱۹۹۵ و رئال مادرید در سال ۱۹۹۸). او در پایان توانست عنوان توپ نقره‌ای مسابقات را از آن خود کند.[۲۴]
در پایان فصل ۰۷–۲۰۰۶ سیدورف توانست عنوان بهترین هافبک لیگ قهرمانان اروپا را کسب کند. او صدمین بازی‌اش در چمپیونز لیگ را در ۴ دسامبر و در برابر سلتیک انجام داد.
در میلان سیدورف به همراه جنارو گتوزو و آندره‌آ پیرلو مثلث وحشتناکی را از فصل ۰۳–۲۰۰۲ در خط هافبک میلان ایجاد کردند. این سه هافبک تا پیش از فصل ۱۲–۲۰۱۱ در ترکیب میلان بازی می‌کردند (پیرلو میلان را در تابستان ۲۰۱۱ ترک کرد)، اگرچه از فرم ایده‌آل خود خارج شده بودند. تحت هدایت کارلو آنچلوتی وظیفهٔ آن‌ها حمایت از یک هافبک هجومی بود، که این هافبک یکی از بین روی کاستا، ریوالدو، کاکا یا رونالدینیو بود.
سیدورف در بازی برابر تیم پیشینش سمپدوریا، به غیر ایتالیایی که بیشترین بازی را با پیراهن میلان دارد، تبدیل شد. در سیصد و نود و پنجمین بازی‌اش برای میلان، او رکورد تاریخی و برجستهٔ نیلس لیدهولم را شکست. همچنین در بازی سمپدوریا سیدورف با زدن گل به نهمین خارجی گلزن میلان با ۵۸ گل تبدیل شد. در ۲۹ مارس ۲۰۱۰، در تساوی ۱–۱ برابر لاتزیو، سیدورف مورد آزار شعارهای نژادپرستانه هواداران لاتزیو قرار گرفت. این امر موجب شد فدراسیون فوتبال ایتالیا، ۱۵٬۰۰۰ یورو باشگاه رمی را جریمه کند. به همین دلیل بازیکنان ایتالیا علیه نژادپرستی اتحادیه تشکیل دادند.[۲۵]
در فصل ۱۱–۲۰۱۰ با نقش مؤثری که ایفا کرد، توانست برای بار دوم با میلان قهرمان اسکودتو شود. در آن فصل او توانست ۴ گل در ۳۶ بازی به ثمر برساند. در آغاز فصل ۱۲–۲۰۱۱، سیدورف مدالی دیگر را به کلکسیون افتخاراتش افزود؛ او پس از کامبک میلان در بازی سوپر جام ایتالیا برابر حریف سنتی خود اینتر قهرمان این جام شد. سیدورف در این بازی که با برد ۲–۱ میلان همراه بود، ۹۰ دقیقه بازی کرد.[۲۶] او گل برتری میلان در نخستین بازی فصل ۱۲–۲۰۱۱ سری آ برابر چزنا را در تاریخ ۲۴ سپتامبر به ثمر رساند تا میلان با نتیجهٔ ۱–۰ پیروز شود.[۲۷]
سیدورف رتبهٔ هفتم از ۲۰ بازیکن برتر لیگ قهرمانان را کسب کرد؛ لیستی که در سال ۲۰۱۲ به مناسبت ۲۰ سالگی این رقابت‌ها در سال ۲۰۱۲ تهیه شد. این رتبه‌بندی توسط مجلهٔ چمپیونز که مجلهٔ رسمی یوفا است انجام شد.[۲۸] او در ۱۴ مه اعلام کرد که بازی برابر نووارا آخرین بازی او برای میلان خواهد بود. وی همچنین افزود که قصد دارد فوتبالش را در باشگاهی دیگر ادامه دهد. در ۲۱ ژوئن سیدورف در کنفرانس خبری شرکت و اعلام کرد که قصد دارد میلان را ترک کند؛ او گفت: «من میلان را پس از ۱۰ سال شگفت‌انگیز ترک می‌کنم… من یک خانواده را ترک می‌کنم.» او میلان را پس از ۱۰ سال با برنده شدن ۲ اسکودتو، ۲ لیگ قهرمانان و یک کوپا ایتالیا ترک کرد.[۲۹][۳۰]آدریانو گالیانی نائب رئیس میلان، پس از خروج سیدورف با بالاترین احترام دربارهٔ او گفت: «زمانی که میلان خوب بازی می‌کرد که معمولاً اتفاق می‌افتاد، سیدورف بازی شگفت‌انگیزی انجام می‌داد.»[۳۱]
بوتافوگو
در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۲، سیدورف با قراردادی دو ساله به باشگاه برزیلی بوتافوگو پیوست.[۳۲] این هافبک کهنه‌کار نخستین بازی‌اش را در ۲۲ ژوئیه برابر گرمیو انجام داد.[۳۳][۳۴] در ۵ اوت، سیدورف نخستین گلش را برای بوتافوگو برابر گویانیسه از طریق ضربه آزاد مستقیم به ثمر رساند. در روز ۵ سپتامبر، سیدورف دو گل و یک پاس گل را در برد ۳–۱ برابر کروزیرو به نام خودش ثبت کرد.[۳۵] در روز ۳ فوریه ۲۰۱۳، سیدورف با به ثمر رساندن ۳ گل برابر ماکائه، توانست برای نخستین بار در دوران فوتبالی‌اش هت تریک کند. پیش از آن بازی، در بازی برابر فلومیننزه، او توانست پاس گل برنده را به بولیوار بدهد.
در ۶ ژوئن، سیدورف صدمین گلش در لیگ را به ثمر رساند: ۱۱ گل با آژاکس، ۳ گل با سمپدوریا، ۱۵ گل با رئال مادرید، ۸ گل با اینتر، ۴۷ گل با میلان و ۱۶ گل با بوتافوگو.
در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۴، او کفش‌هایش را برای همیشه آویخت. او اعلام کرد که می‌خواهد از بازی کردن فوتبال را به پایان برساند تا سرمربی‌گری میلان را پس از اخراج ماسیمیلیانو آلگری، بر عهده بگیرد.
دوران ملی
با توجه به قوانین ضد تابعیت مضاعف در سورینام، بازیکنانی که تابعیت هلند را دارند نمی‌توانند برای مستعمره سابق هلند به میدان بروند به همین دلیل سیدورف زمانی که در آژاکس بود برای تیم ملی فوتبال هلند بازی کرد. نخستین بازی او در در ۱۴ دسامبر ۱۹۹۴، زمانی که تنها ۱۸ سال داشت برابر لوکزامبورگ انجام گرفت.[۳۶] او با زدن گل در این بازی، به تیمش کمک کرد تا لوکزامبورگ را با نتیجه ۵–۰ در رقابت‌های مقدماتی یورو ۱۹۹۶ شکست دهد.[۳۷]
در ۱۲ نوامبر ۲۰۰۶ سیدورف برای اولین بار از ژوئن ۲۰۰۴ برای جانشینی وسلی اسنایدر مصدوم به تیم ملی فراخوانده شد. او در تساوی ۱–۱ در برابر انگلیس بازی را آغاز کرد و ۹۰ دقیقه در ترکیب تیمش بازی کرد. سیدورف آخرین بازی‌های ملی‌اش از ۸۷ بازی برای هلند را در سال ۲۰۰۸ انجام داد.[۱۲] او در دور مقدماتی یورو ۲۰۰۸ برابر رومانی (۰–۰ در خانه) و اسلوونی (برد ۱–۰ در زمین حریف) به ترتیب ۴ و ۶ دقیقه بازی کرد. در مورد پست درست برای او در تیم ملی تردیدهایی وجود داشت چرا که بازیکنان مورد علاقهٔ مارکو فان باستن، بازیکنانی جوان‌تر چون رافائل فن در فارت، وسلی اسنایدر و روبین فان پرسی بودند. در ۱۳ می ۲۰۰۸ سیدورف اعلام کرد که به دلیل برخی مشکلات با فان باستن در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ شرکت نخواهد کرد.[۳۹]
سیدورف قادر به صحبت کردن ۶ زبان است:[۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴][۴۵]هلندی، انگلیسی،[۴۶]ایتالیایی، پرتغالی، اسپانیایی و اسرانان. او به عنوان شخصی معنوی، باهوش و ماهر در صحبت در فوتبال شناخته می‌شود[۴۷] و در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۱ اعلام کرد که در حال تحصیل در دانشگاه معتبر بوکونی برای کسب مدرک کارشناسی ارشد رشته بازرگانی است؛[۴۸] به همین هنگام بازی در میلان لقب il professor (به معنای پروفسور) را از آن خود کرد. همچنین می‌گویند که او با زنی برزیلی به نام لوویانا ازدواج کرده که مالک رستورانی در میلان است که گفته می‌شود وی از لوویانا جدا شده‌است و همچنین وی در تاریخ جمعه ۱۴۰۰/۴/۱۱ در برنامه یورو ۲۰۲۰ شبکه سوم سیما اعلام کرد که همسر ایرانی او سپیده مکرمتی است و سیدورف از همسر قبلی خود دارای ۴ فرزند است.همچنین سیدورف به دین اسلام روی آورده است.
