PROFILBARU.COM

کروموزوم ۱۱ (انسان)
کروموزوم ۱۱ (انسان)
	جفت کروموزوم ۱۱ انسان (پس از ظاهر کردن یا گیمساسازی). . یکی از پدر، و یکی از مادر.
ویژگی‌ها
طول(جفت باز)	135,086,622 bp
تعداد ژن	۲٬۳۶۴
نوع	اتوزوم
میان‌پار	میان‌پار
شناسه‌ها
RefSeq	NC_000011
ژن‌بانک	CM000673

کروموزوم ۱۱ (انسان)، در کنار کروموزوم‌های دیگر، یکی از ۲۳ جفت کروموزوم در بشر است. انسان‌ها به روال معمول دو نسخه از این کروموزوم را دارند. کروموزوم ۱۱ انسان در حدود ۱۳۵ میلیون جفت باز (اجزای تشکیل‌دهندهٔ دی‌ان‌ای) را پوشش می‌دهد و دربرگیرندهٔ بین ۴ تا ۴٫۵ درصد از کل دی‌ان‌ای در سلولهای انسان است. کروموزوم ۱۱ انسان یکی از غنی‌ترین کروموزوم‌ها در پیوستگی ژن - بیماری در ژنوم انسان است.

شناسایی هویت ژن‌ها در هر کروموزوم یکی از زمینه‌های فعال در پژوهش‌های ژنتیکی است. پژوهش‌گران از روش‌های مختلفی برای پیش‌بینی تعداد ژن در هر کروموزوم استفاده می‌کنند، از این رو، شمار تخمینی ژن‌ها در هر کروموزوم همیشه یک‌سان نیست. دانشمندان بر این باورند که کروموزوم ۱۱ به احتمال بالا در بر گیرندهٔ بین ۱۳۰۰ و ۱۷۰۰ ژن است.

بررسی‌های اخیر^[۲] نشان می‌دهند که ۱۱٫۶ ژن در هر مگا جفت‌باز، از جمله ۱۵۲۴ ژن کدکننده پروتئین و ۷۶۵ شبه‌ژن را می‌توان در کروموزوم ۱۱ یافت.

بیش از ۴۰ درصد از ۸۵۶ ژن گیرندهٔ بویایی در ژنوم انسان در ۲۸ تک‌خوشه و خوشه‌های ژنی در درازای کروموزوم ۱۱ قرار گرفته‌اند.

جستارهای وابسته

منابع

↑ "Table 2.3: Human chromosome groups". Human Molecular Genetics (2nd ed.). Garland Science. 1999.
↑ Taylor TD, Noguchi H, Totoki Y, Toyoda A, Kuroki Y, Dewar K, Lloyd C, Itoh T, Takeda T, Kim DW, She X, Barlow KF, Bloom T, Bruford E, Chang JL, Cuomo CA, Eichler E, FitzGerald MG, Jaffe DB, LaButti K, Nicol R, Park HS, Seaman C, Sougnez C, Yang X, Zimmer AR, Zody MC, Birren BW, Nusbaum C, Fujiyama A, Hattori M, Rogers J, Lander ES, Sakaki Y (2006). "Human chromosome 11 DNA sequence and analysis including novel gene identification". Nature. 440 (7083): 497–500. doi:10.1038/nature04632. PMID 16554811.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Chromosome 11 (human)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۷.

[1] "Table 2.3: Human chromosome groups". Human Molecular Genetics (2nd ed.). Garland Science. 1999.

[2] Taylor TD, Noguchi H, Totoki Y, Toyoda A, Kuroki Y, Dewar K, Lloyd C, Itoh T, Takeda T, Kim DW, She X, Barlow KF, Bloom T, Bruford E, Chang JL, Cuomo CA, Eichler E, FitzGerald MG, Jaffe DB, LaButti K, Nicol R, Park HS, Seaman C, Sougnez C, Yang X, Zimmer AR, Zody MC, Birren BW, Nusbaum C, Fujiyama A, Hattori M, Rogers J, Lander ES, Sakaki Y (2006). "Human chromosome 11 DNA sequence and analysis including novel gene identification". Nature. 440 (7083): 497–500. doi:10.1038/nature04632. PMID 16554811.

[۱]

[۲]