کردهای آناتولی بخشی از کردهایی هستند که در مرکز فلات آناتولی زندگی می‌کنند.[۱][۲] هرچند ایشان در بخش‌های گسترده‌ای از آناتولی پراکنده‌اند، ولی جمعیت بزرگی را پیرامون دریاچه توز در استان‌های قونیه، آق‌سرای و آنکارا به هم ساخته‌اند. ایشان بیش‌تر به کردی سخن می‌گویند و مسلمان هستند که بسیاری از اهل سنت و برخی از علویان پیروی می‌کنند. به گمان نخستین نشانه‌ها از حضور کردان در این سرزمین، همچون دیگر مسلمان، به پس از نبرد ملازگرد بازمی‌گردد.
مارک سایکس، "قبایل کرد در امپراتوری عثمانی"، مجله مؤسسه انسان‌شناسی سلطنتی بریتانیا و ایرلند، جلد. XXXVIII، ۱۹۰۸.
ینگوار اسوانبرگ، پناهندگان قزاق در ترکیه: یک مطالعه از تداوم فرهنگی و تغییرات اجتماعی، Academiae Ubsaliensis، ۱۹۸۹، شابک۹۷۸−۹۱−۵۵۴−۲۴۳۸−۱، ص. ۲۸. (انگلیسی)
