چند روز پس از مرگ وی اولین شعر او که غزلی با مضامین عرفانی بود، توسط فرزندش در اختیار نشریات قرار گرفت و بلافاصله بازتاب بینالمللی یافت. این غزل توسط ویلیام چیتیک به انگلیسی ترجمه شد[۹] و در هفتهنامه سیاسی هنری نیو ریپابلیک منتشر شد. شائول بخاش در روزنامه نیویورک تایمز آن را ستود و بسیار برجسته و قابل توجه دانست.[۱۰]
از وی مجموعه اشعاری به جا مانده که در قالب دیوان امام پس از مرگش انتشار یافت.