پل صلوات آباد مربوط به دوره صفوی - دوره قاجار است و در شهرستان بیجار، روستای صلوات‌آباد، بر روی قزل‌اوزن واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۵۷ با شمارهٔ ثبت ۱۶۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
موقعیت
پل صلوات‌آباد در ۱۵ کیلومتر جادۀ آسفالتۀ بیجار-تکاب در روستای صلوات‌آباد بر روی رودخانۀ قزل‌اوزن احداث شده‌است. پل صلوات‌آباد در مسیر ارتباطی سلطانیه و زنجان با دیگر شهرهای غرب کشور از جمله بهار در استان همدان، و نیز کرمانشاه و سنندج قرار دارد.[۲]
قدمت
تاریخ دقیق ساخت پل صلوات‌آباد مشخص نیست، اما بنا بر شواهد معماری گمان رفته که این پل با عناصر ویژۀ دوران صفویه و به ویژه سنگ‌های حجاری‌شده و الگوهای معماری این دوران احداث شده، و در دوره‌های بعدی مرمت شده‌باشد.[۲]
ویژگی‌های معماری
پل صلوات‌آباد دارای قوس‌های تیزه‌دار و سکوهای متعدد است و در ساخت آن اصول پل‌سازی معماری ایران به‌طور کامل رعایت شده‌است. این پل دارای ۹ چشمه است که اندازۀ دهانه‌های آن با یکدیگر متفاوت است. طول پل ۱۳۰ متر و ارتفاع آن بسته به موقعیت و توپوگرافی محل، بین ۸/۴ تا ۱۲ متر متفاوت است.[۳]
آسیب‌ها
در سال ۱۳۷۵ خورشیدی بر اثر بروز سیلاب پل دچار تخریب و ویرانی بزرگی شد. در اوایل دهۀ ۱۳۸۰ عملیات مرمت و تعمیر از سوی میراث فرهنگی استان کردستان بر روی پل صلوات‌آباد انجام شد.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
کتاب‌شناسی
- زارعی، محمد ابراهیم. ۱۳۸۱. سیمای میراث فرهنگی کُردستان. تهران: سازمان میراث فرهنگی کشور (پژوهشگاه)، معاونت معرفی و آموزش، ادارۀ کل آموزش، انتشارات و تولیدات فرهنگی، چاپ اول.
