او روزنامه‌نگاری و نویسندگی را در دوران نوجوانی در دهه ۳۰ آغاز کرد. بعدها در مشهد به کانون نشر حقایق (کانون استاد محمد تقی شریعتی) پیوست. وی در سال ۱۳۴۱ تحت تعقیب قرار گرفت و به یک روستا گریخت.[۶] در آنجا دو کتاب «آنجا که حق پیروز است» (با مقدمه حکیمی) و «مرثیه‌ای که ناسروده ماند» (با مقدمه محمد تقی شریعتی) را نوشت.
او به دانشگاه فردوسی مشهد رفت و با نگارش مقاله‌های ادبی و انقلابی بازداشت و زندانی شد.[۷] در همین زمان کتاب «برزیگران دشت خون» را نوشت.
وی بعد از تعطیلی حسینیه ارشاد، به بنیاد شاهنامه رفت و زیر نظر جلال‌الدین همایی به کار مشغول شد.[۸]
فعالیت‌ها
پرویز خرسند با حکم علی خامنه‌ای، به عنوان اولین سردبیر مجله «سروش» منصوب شد و در سالهای ۱۳۵۸ تا ۱٣٥٩ سردبیر این هفته‌نامه بود. بعدها کتابی هم با عنوان پیغام زخم مشتمل بر نوشته‌های او ـ که سبکی است میان نثر و شعر نو ـ چاپ شد.[۹][۱۰]
پس از آن به شرح ادبی نهج‌البلاغه پرداخت.
خرسند اثر «هابیل و قابیل» را در صبح عاشورای سال پنجاه شمسی نوشت و ظهر همان روز در حسینیه ارشاد با صدای خود [۱۱] دکلمه کرد که بعدها از طریق برادرش مخفیانه در رادیو مشهد، آن را به صورت ویژه‌ای تولید و تدوین،و در قالب صوتی عرضه کرد.
[۱۲]
کتاب خاطرات زندان او توسط سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران به همت محمدعلی زم منتشر شده‌است. وی بعدها به تدریس نثر ادبی و پرورش شاگرد، پرداخت. [۱۳]
