آن گزاره‌ها صرف نظر از عقیده شخصی به واسطه ویژگی‌هایی عینی جهان درست هستند.
واقع‌گرایی اخلاقی یا رئالیسم اخلاقی به عنوان یکی از موضوع‌های اصلی فلسفه اخلاق به این نکته می‌پردازد که حقایق اخلاقی در وهله اول، هستی مستقل از آدمی دارند و در وهله دوم توسط ابزارهای ادراک انسان قابل شناختند و قابل صدق و کذب هستند.[۱]
