نیروی هوایی ترکیه (به ترکی استانبولی: Türk Hava Kuvvetleri) بخشی از نیروهای پنج‌گانهٔ مسلح ترکیه است. این نیرو از شعبه‌های اصلی مسلح این کشور بوده و نیروی هوایی ترکیه با بیش از ۹۳۰ هواپیما، پس از نیروهای هوایی ایالات متحدهٔ آمریکا و پادشاهی بریتانیا، سومین نیروی بزرگ ناتو به‌شمار می‌رود. این نیرو توانایی کارکردهای بین‌الملی و مانورهای مختلف را داراست. هم‌اکنون فرماندهی نیروی هوایی ارتش ترکیه برعهدهٔ «حسن کوچوک آکیوز» است.[۱]
نیروی هواییترکیه مابین تاریخ ژوئن ۱۹۰۹ تا ژوئن ۱۹۱۱ تأسیس شده است. پس از تأسیس این نیرو، گردان‌های پرواز آن در جنگ‌های بالکان و جنگ جهانی اول شرکت کردند؛ به‌طوری که در دسامبر سال ۱۹۱۶، نیروی هوایی ترکیه تعداد ۹۰ هواپیمای فعال را به خود اختصاص داده بود. پس از پایان‌یافتن جنگ جهانی و در سال ۱۹۱۹، بخش از این نیرو منحل شده و بعد از آن نیز توسط وزارت جنگ ترکیه بسته شد. ولی برخی از افسران و درجه‌داران ترک برای ابقای این نیروی هوایی تلاش زیادی کردند و هواپیماهای باقی‌مانده از جنگ جهانی اول را در واحدهای جدیدی سازماندهی کردند. این واحدها در شهرهای ازمیر، استانبول، الازیغ، دیاربکر و قونیه راه‌اندازی شدند.[۲]
در سال ۱۹۴۴، صنایع هوافضای ترکیه تأسیس شد و این کشور شروع به تولید هواپیمای جنگنده به‌طور موضعی زیرنظر مجوز «tal» کرد که شامل جمعی از هواپیماهای اف-۱۶ فایتینگ فالکن بود. ترکیه در همین زمینه دست به خرید ۲۷۰ فروند اف-۱۶ نوع «C» ,و «D» از ایالات متحدهٔ آمریکا زد، که از این تعداد ۲۴۵ فروند اف-۱۶ هم‌اکنون در خدمت نیروی هوایی ترکیه است. جنگنده‌های اف-۱۶ در حال حاضر ستون فقرات نیروی هوایی ترکیه را تشکیل می‌دهند. و البته ۵۴ فروند جنگنده بمب افکن اف-۴ئی-۲۰۲۰-ترمیناتور نیز در خدمت نیروی هوایی ترکیه می‌باشد که قرار است با جنگنده‌های نسل پنجم اف-۳۵ لایتنینگ۲ جایگزین شوند.[۲] در شورش داخلی سوریه که دولت ترکیه طرف شورشیان سوریه را گرفته بود، تعداد قابل توجهی پهباد که وظیفه پشتیبانی از تک‌ها و حمله‌های نیروهای تحت حمایت خود را داشتند، پدافندهای ارتش سوریه را نابود کرد.
.jpg)
Mockup_Teknofest2019_(1).jpg)
.jpg){kind=link}
