عباس رضایی وثوق (۱۴ بهمن ۱۳۲۲ – ۸ اسفند ۱۴۰۰) که با نام منوچهر وثوق شناخته می‌شود بازیگر اهل ایران بود. او که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ یکی پرکارترین بازیگران ایران بود با فیلم جاهل‌ها و ژیگول‌ها (۱۳۴۳) ساختهٔ حسین مدنی به سینما آمد و برای نقش‌آفرینی در فیلم چرخ بازیگر (۱۳۴۷) به شهرت رسید.[۲]
زندگی‌نامه
آغاز
عباس رضایی وثوق ۱۴ بهمن ۱۳۲۲ در خیابان ری، تهران زاده شد. وی تحصیلاتش را در دبیرستان بدر سپری کرد. از نوجوانی به ورزش علاقه داشت و در رشتهٔ دو و میدانی فعالیت می‌کرد. منوچهر وثوق در این زمان به همراه سعید قائم‌مقامی به بازیگری در تئاتر روی آورد و برای سازمان‌هایی نظیر پیشاهنگی و جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به اجرای تئاتر می‌پرداخت. با تشکیل «گروه تئاتر کاوه» توسط سعید قائم‌مقامی، منوچهر وثوق نیز به همراه این گروه همکاری خود را با اجرای تئاترهای زنده، با تلویزیون ملی ایران آغاز کرد.[۳]
پیش از انقلاب
منوچهر وثوق فعالیت در سینما را از سال ۱۳۴۳ با بازی در فیلم جاهل‌ها و ژیگول‌ها آغاز کرد. پس از آن نخستین نقش اول خود را در فیلم مرد نامرئی ایفا کرد و پس از بازی در فیلم چرخ بازیگر به کارگردانی مهدی امیرقاسم خانی در سال ۱۳۴۷ به شهرتِ بیشتر رسید. او در آغاز به دلیل ظاهر و چهره‌اش با محمدعلی فردین مقایسه می‌شد. اما بعدها خود را بازیگری مستقل نشان داد. وی در بیش از ۹۰ فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخت. او یکی از بازیگران ثابت استودیو پارس‌فیلم متعلق به اسماعیل کوشان بود.[۲] علاوه بر این، او در همان نیمه دهه ۱۳۴۰ در آثار فیلمسازان دیگری مانند مهدی ژورک و مهدی رئیس‌فیروز هم نقش اول بازی کرد.
منوچهر وثوق تا آخر دهه ۱۳۴۰ خورشیدی در فیلم‌های عامه‌پسند در کنار هنرپیشه‌های سرشناس آن مقابل دوربین رفت.[۲]حق و ناحق، زرخرید و زخم خنجر رفیق از آخرین فیلم‌هایی بودند که وی تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ در آن‌ها بازی کرد.
پس از انقلاب
منوچهر وثوق پس از خروج محمدرضا شاه و پیش از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ در خارج از ایران بود. با تماس‌هایی که از ایران با او گرفتند به ایران بازگشت. اما پس از بازگشت، از کار در سینما ممنوع‌الکار شد؛ بنابراین بازیگری را در تئاترهای لاله‌زار ادامه داد. اما پس از مدتی به همراه عدهٔ دیگری از هنرمندان، به دادگاه انقلابزندان اوین احضار و پس از بازجویی و ارائهٔ تعهد بر اینکه کاری برخلاف موازین اسلام انجام ندهند آزاد شد. اما هرگز اجازه و امکان ادامهٔ فعالیت‌های هنری به وی داده نشد.[۳][۲][۴]
منوچهر وثوق پس از پنج سال زندگی در ایران و بیکاری، پنهانی به پاکستان رفت و از آنجا به انگلستان مهاجرت کرد. وی در سال‌های نخست ورود به لندن در نمایش واریته آخوندی به تهیه‌کنندگی رضا فاضلی و کارگردانی رضا سرکوب بازی کرد.[۵][۲] وثوق در مصاحبه با بی‌بی‌سی، علت مهاجرت از ایران را ناامیدی از ادامهٔ فعالیت به علت اظهارات منفی سید محمد خاتمی وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دربارهٔ بازیگران پیش از انقلاب دانست.[۴] وی با شبکهٔ من و تو همکاری داشت.[۳]
درگذشت
منوچهر وثوق پس از چندین ماه تحمل بیماری سرطان، سرانجام در ۸ اسفند ۱۴۰۰ در ۷۸ سالگی در لندن درگذشت.[۵]
