بعد از ابد و یک روز (۱۳۹۴)، این فیلم دومین همکاری روستایی با محمدزاده، ایزدیار و معادی است.[۴][۵] این فیلم نامزد جایزه سزار بهترین فیلم خارجی زبان ۲۰۲۲ در کشور فرانسه شد.[۶]
خلاصه داستان
چند تن از مأمورین پلیس مبارزه با مواد مخدر به سردستگی صمد (پیمان معادی) به دنبال فروشندهٔ بزرگ شیشه در تهران به اسم ناصر خاکزاد (نوید محمدزاده) هستند.
ایده و نام فیلم
نام فیلم برگرفته از خاطرهٔ ناصر خاکزاد، متهم پروندهٔ مواد مخدر است که در بخشی از سکانس دادگاه روایت می‌کند که کفن برادرش را متری شش و نیم خریدند.[۷]
متری شیش و نیم برای نخستین بار، روز جمعه ۱۲ بهمن ماه ۱۳۹۷ در بخش سودای سیمرغ سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و از چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۷ نیز در سراسر کشور به صورت گسترده اکران شد. متری شیش و نیم با وجود اکران عمومی در سینماهای ایران، در اولین حضور بین‌المللی خود، در بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز پذیرفته شد و روز سه شنبه ۱۲ شهریورماه ۱۳۹۸ (۰۳ سپتامبر ۲۰۱۹) در این جشنواره به نمایش درآمد.[۸]
فیلم متری شیش و نیم با عبور از ۲ میلیون و ۱۶۰ هزار مخاطب به پربیننده‌ترین فیلم غیرکمدی دهه‌های ۸۰ و ۹۰ شمسی تبدیل شده‌است.[۹]
این فیلم در خارج از ایران با عنوان فقط ۶/۵ (به انگلیسی: Just 6.5) و در فرانسه با عنوان قانون تهران (به فرانسوی: La Loi de Téhéran) اکران شد.
در نظرسنجی بهترین‌های سال ۹۸ در دو رسانه «فیلم‌نیوز» و «سینمادیلی» که به انتخاب بهترین بازیگر زن و مرد سینما در سال ۹۸ اختصاص داشت در مجموع ۱۱۵ هزار نفر رای دادند و پریناز ایزدیار برای بازی در «سرخپوست» و «متری شیش و نیم» با ۳۲ درصد آرا در بخش بهترین بازیگر زن سال و نوید محمدزاده برای بازی در «سرخ پوست» و «متری شیش و نیم» با ۴۰ درصد آرا در بخش بهترین بازیگر مرد سال، رتبه اول را بدست آوردند.[۱۲][۱۳]
گروهی از منتقدان نیز از نادیده گرفتن بازی‌های پریناز ایزدیار در دو فیلم «سرخپوست» و «متری شیش و نیم» توسط هیئت داوران در سی و هفتمین جشنواره فجر انتقاد کردند.[۱۴]
روزنامه لو موند نوشت: روستایی در دومین فیلمش یک تریلر خارق‌العاده اجتماعی ساخته فیلمی کاملاً متفاوت از آنچه سینمای غرب از سینمای ایران انتظار دارد. «سایت سورتی پاریس» به مخاطبان خود تماشای این فیلم را پیشنهاد کرده و گفته: «در این فیلم سعید روستایی سویه فقیری از پایتخت ایران را نشان می‌دهد، با زاغه‌های اطرافش که ماده مخدر کراک آن را به تسخیر خود درآورده و یادآور مناطقی از پاریس است. فیلمی که ممکن است در انتها طولانی به نظر بیاید، با این حال با قدرت کامل به پایان می‌رسد.»
«سایمون ریاکس» منتقد سایت ecranlarge نوشت: «با معرفی و میزانسن هولناک افتتاحیه فیلم، حسی از اضطراب تمام نماهای فیلم را پرکرده است. در معادله‌ای که سعید روستایی در فیلمش ساخته، جایی برای اخلاقیات، یا معما نمانده، او جامعه‌ای به مرز انفجار رسیده را به ما نشان می‌دهد، که هر حرکتی می‌تواند مرگبار باشد. فیلم با اینکه شخصیت‌های معدودی دارد، تنش تحمل ناپذیری را استادانه با کمک زبان سینما به مخاطب وارد می‌کند.»
«ژرارد دلمور» نیز در نقدی در سایت فرهنگی chaosreign با دادن امتیاز ۴ از ۵ به این فیلم این اثر را یادآور آثاری مثل «ارتباط فرانسوی» دانسته‌است.
آئورین آلین منتقد سایت «سینما تیزر» هم با دادن امتیاز ۴ از ۵ در نقد خود نوشته: «سعید روستایی از همان لحظه اول با روایت به شدت پرانرژی‌اش، و تصاویری وحشی از خرابه‌های پر از معتادین کراک، و بازجویی‌های نفس گیر، مخاطب را درگیر فیلمش می‌کند.»
اتین سورین منقد روزنامه فیگارو هم در ستایش فیلم نوشته: «افتتاحیه پرتنش این فیلم به بیماران قلبی توصیه نمی‌شود. اثری که توسط سعید روستایی در ایران ساخته شده کمی یادآوار «ارتباط فرانسوی» است. از همان جنس ترکیب واقع‌گرایی و آدرنالین. و حتی بدبینی. استعاره‌ای کامل از جامعه‌ای که زنده زنده در حال دفن شدن است. یادآور فیلم L627 برنارد تاورنیه است که در آن هم مأمورانی با دستان خالی علیه قاچاق مواد در پاریس می‌جنگیدند.»[۱۵]
