ماشین مشتی ممدلی یک ترانهفولکلورایرانی است.[۱]
هرچند که از مضمون ابیات این شعر (که توسط غلامرضا روحانی سروده شده‌است)، برمیاید که در مورد نوعی وسیله نقلیه عمومی که راننده و بلیت فروش داشته، سروده شده‌است. این وسیله متعلق به محمد علی رحیمی جعفری بوده، که یکی از اولین دارندگان تصدیق رانندگی و خودرو در تهران قدیم محسوب میشده.
A 1934 Iranian driver's lisence, belonging to Mohammad Ali Rahimijafari who is famous for a folklore.
از آن روزگار این ماشین نماد اتومبیل‌های قراضه‌ای شده که هنوز از آن‌ها استفاده می‌شود و بعدها فیلمی نیز به نام ماشین مشتی ممدلی ساخته‌شد.
نمونه:
در سال ۱۳۲۶ خورشیدی که تنها چند سالی از آغاز کار رادیو در ایران می‌گذشت دو ماشین استیشن که راننده یکی آقای شادرام و دیگری آقای ناصری بودند این دو خودرو فرسوده را در جهت جابجایی اعضای ارکستر یا سایر کارمندان رادیو استفاده می‌کردند.
