لطفالله بن مسعود (۷۶۱–۷۶۲ ق) دهمین امیر سربداران است[۱] که به یاری حسن دامغانی و نصرالله باشتینی به قدرت رسید و مردم سبزوار، از رهبریاش استقبال کردند و به وی تبریک گفتند. پس از چندی میان لطفالله و حسن دامغانی اختلاف افتاد و دامغانی موفق شد لطفالله را دستگیر کند و در قلعه مستجردان به قتل برساند.[۲]
پانویس
↑«لطفالله سربداری». ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی. دریافتشده در ۱۱ فروردین ۱۴۰۰.
↑حسین حسینیان مقدم، منصور داداش نژاد، حسین مرادی نسب و محمدرضا هدایت پناه زیر نظر دکتر سید احمدرضا خضری (۱۳۹۳). تاریخ تشیع ۲: دولتها، خاندانها و آثار علمی و فرهنگی شیعه. تهران: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. صص. ۱۱۶. شابک۹۷۸-۹۶۴-۷۷۸۸-۳۷-۳.