سری فینال‌های قهرمانی جهان ان‌بی‌ای ۱۹۶۲ مرحلهٔ قهرمانی بازی‌های حذفی ان‌بی‌ای در سال ۱۹۶۲ می‌باشد که با پایان آن، مسابقات فصل ۶۲–۱۹۶۱ ان‌بی‌ای نیز به پایان رسید. در این رقابت لس آنجلس لیکرز، قهرمان بخش غرب و بوستون سلتیکس، قهرمان بخش شرق در یک سری بهترین از هفت (۴ برد از ۷ بازی) به مصاف هم رفتند. این ششمین حضور پیاپی سلتیکس در دور پایانی بود و آن‌ها در وقت اضافهٔ بازی ۷، با نتیجهٔ ۱۱۰–۱۰۷ رقیب خود را شکست دادند و عنوان قهرمانی ان‌بی‌ای در فصل ۶۲–۱۹۶۱ را کسب کردند. در تاریخ ان‌بی‌ای این دومین و آخرین باری بود که بازی هفتم سری فینال‌ها به وقت اضافه کشیده شد و نتیجهٔ سری در آن مشخص شد. پیشتر در فینال‌های ۱۹۵۷ نتیجهٔ بازی شمارهٔ ۷ فینال در وقت اضافه مشخص شد.
در این مسابقه اختلاف امتیاز دو تیم در پرتاب‌های آزاد ایجاد شد، جایی که ۳۷ پرتاب آزاد از ۴۲ پرتاب برای لیکرز (از جمله ۱۴ پرتاب از ۱۵ پرتاب جری وست) وارد سبد شد و در مقابل ۱۶ پرتاب از ۲۹ اقدام سلتیکس تبدیل به امتیاز شد، در حالی که این تیم پرتاب‌های بیشتری را به امتیاز تبدیل کرده بود، ۵۳ در برابر ۴۶.
لیکرز با ۶۱ امتیازی که الگین بیلور به‌دست‌آورد (۲۲ پرتاب منطقه‌ای و ۱۷ پرتاب آزاد از ۱۹ پرتاب)، که دومین امتیاز به‌دست آمده در بازی‌های حذفی ان‌بی‌ای توسط یک بازیکن است، به پیروزی رسید. بیشترین امتیازات به ثبت رسیده در یک بازی سری بازی‌های حذفی ان‌بی‌ای توسط مایکل جردن در ۲۰ آوریل ۱۹۸۶ با کسب ۶۳ امتیاز می‌باشد. جردن در دور نخست بازی‌های حذفی ۱۹۸۶ در بازی شیکاگو بولز و بوستون سلتیکس این تعداد امتیاز را کسب کرد.[۹]
در طول بازی‌های این سری، الگین بیلور، فوروارد لیکرز، در بازی شمارهٔ ۵ رکورد ۶۱ امتیاز در یک بازی از سری فینال‌های ان‌بی‌ای را ثبت کرد. بیل راسل سنتر سلتیکس نیز رکوردی دست نخورده و همچنان پابرجا در عملکرد ریباند را به نام خود ثبت کرد. وی ۱۸۹ ریباند در این سری به ثبت رساند که در سری‌های با انجام هفت بازی، یک رکورد به حساب می‌آید و ۴۰ ریباند در بازی شمارهٔ ۷ انجام داد که با رکورد پیشین خودش در یک بازی سری فینال‌های ان‌بی‌ای برابری می‌کرد.[۱۱]
