واقعگرایی عکسوار یا فوتورئالیسم (انگلیسی: Photo-realistic) یا سوپررئالیسم که از جنبشهای هنری نیمهٔ دوم قرن بیستم است. این جنبش از اواخر دهه ۱۹۶۰ در نقاشی و مجسمهسازی به ویژه در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا رایج شد. هنرمندان این جنبش نیز، همچون هنرمندان پاپ، و برخلاف زبان بصری ناآشنای اکسپرسیونیسم انتزاعی در جستجوی فرمی از ارتباط هنری با عموم جامعه و مردم بودند. آنها زبان بصری هنر پاپ را با وفاداری وسواس گونه به واقعیت بصری توسعه دادند.[۱] عموماً هنرمندان این سبک از روی عکس کار میکردند، بدین نحو که ابتدا عکسی را مورد بررسی قرار میدهند و سپس تلاش میکنند تصویر را هر چه واقعگرایانه تر در یک رسانه دیگر - عموماً نقاشی - باز تولید کنند.[۱] اگر چه این اصطلاح برای اشاره به آثار مختلفی بکار برده میشود، اما بهطور ویژه به گروهی از نقاشیها و نقاشان جنبش هنری دهه ۶۰ و اوایل هه ۷۰ میلادی آمریکا اشاره دارد.
نقاشان فتورئالیست غالباً دقت وافری در نمایش جزئیات ریزی همچون موی دارند.[۲]
در این آثار وضوح و دقت در جزئیات، به صورت یکسان در سراسر اثر لحاظ شدهاست، به جز قسمتهایی که خارج از کانون وضوح است و بهطور وفادارانه مطابق عکس ثبت نشدهاست.
مجسمهسازان فتورئالیست غالباً از لباس یا لوازم واقعی استفاده میکنند و دقت وافری در نمایش جزئیات ریزی همچون موی بدن دارند.
منابع
↑ ۱٫۰۱٫۱Kleiner، Fred S. (۲۰۱۵). Gardner's Art through the Ages: A Global History. Boston: Wadsworth Publishing. صص. ۹۷۱. شابک۱۲۸۵۷۵۴۹۹۹.