براساس پژوهش‌ها و بررسی‌های صورت گرفته توسط زمین‌شناسان، در ایران ۱۰ کوه آتشفشانی وجود دارد که عبارتند از: دماوند، تفتان، سبلان، سهند، بزمان، قلعه‌حسن‌علی، ملک سیاه کوه، سراخر، درازو و میدان آتشفشانی شهسواران. از این بین ۳ آتشفشان تفتان، دماوند و بزمان در زمرهٔ آتشفشان‌های نیمه‌فعال قرار می‌گیرند. دماوند با ارتفاع ۵٬۶۱۰ متر[۱] بلندترین آتشفشان قاره آسیا است و بزمان جوان‌ترین آتشفشان ایران به‌شمار می‌آید. فعالیت‌های آتشفشانی کواترنری در حقیقت ادامه فعالیت‌های ترشیاری در ایران است و در مناطقی که آتشفشان‌های کواترنری فعالیت داشته‌اند، عموما آتشفشان‌های ترشیاری نیز با شدت بیشتری فعال بوده‌اند. آتشفشان‌های جوان در ایران فعالیت خود را از دوره میوسن به ویژه میوسن پسین یا دوره پلیوسن شروع کرده‌اند و تا کواترنری ادامه یافته‌اند.
جدول زیر فهرستی از آتشفشان‌های فعال و منقرض شده در ایران می‌باشد.
