صدای تنهای انسان (روسی: Одинокий голос человека) نخستین فیلم کاملاً بلند الکساندر سوکوروف است. این فیلم در اصل در سال ۱۹۷۸ فیلمبرداری شد و در سال ۱۹۸۷ در استودیوی لنفیلم بازسازی گردید. این فیلم سوکوروف که در اصل قرار بود دفاع دیپلمش در مؤسسه سینمایی گراسیموف باشد، در اتحاد جماهیر شوروی تا گلاسنوست ممنوع شد.[۱]
صدای تنهای انسان به آندری تارکوفسکی تقدیم شده که سوکوروف را از دید اخلاقی در نبردش با سانسورچیان شوروی حمایت کرد.[۲]