اگر مقداری از خون را سانتریفوژ کنیم، دو بخش خون از هم جدا می‌شوند؛ به طوری‌که در یک فرد سالم و بالغ معمولاً ۵۵ درصد حجم خون را پلاسما و ۴۵ درصد آن را بخش سلولی خون، که شامل پلاکت‌ها، گلبول‌های سفید و گلبول‌های قرمز می‌شوند، تشکیل می‌دهد.
پلاکت سلولٔ خونی حساب نمی‌شود.
گلبول‌های قرمز متداول‌ترین نوع سلول‌های خونی هستند و نقش اصلی آن‌ها جابجایی گازهای تنفسی (اکسیژن و دی اکسیدکربن) است. این سلول‌ها کوچک و فاقد هسته و سایر اندامک‌ها هستند و فضای درون آن‌ها از هموگلوبین که پروتئین آهن‌دار است پر شده‌است.
این سلول‌ها از نظر ظاهری مقعر الطرفین هستند و حدود ۱۲۰ روز عمر می‌کنند.
نقش اصلی این دسته از سلول‌های خونی شرکت در فرایندهای دفاعی بدن است. گلبول‌های سفید به دو نوع اصلی گرانولوسیت (گرانول دار) و آگرانولوسیت (بدون گرانول) تقسیم می‌شوند. طول عمر گلبول‌های سفید چنان‌چه به درشت‌خوار تبدیل نشوند، از چند ساعت تا چند هفته بیش‌تر نیست.
این دسته از سلول‌های خونی از شکسته شدن مگاکاریوسیت‌ها به‌وجود می‌آیند و نقش اصلی آن‌ها کمک به فرایند انعقاد خون است. پلاکت‌ها بیضوی شکل هستند و قطر آن‌ها معمولاً بین ۲ تا ۴ میکرون است.
