سرویس جهانی بیبیسی |
نوع | پخش رادیویی اخبار، گفتار، مناظره |
---|
کشور | بریتانیا |
---|
دسترسپذیری | جهانی |
---|
شعار تبلیغاتی |
- «ایستگاه رادیویی جهان»
- «ایستگاه رادیویی بینالمللی بیبیسی»
|
---|
ستاد | خانه پخش، لندن |
---|
گستره پخش | جهانی |
---|
مالک | بیبیسی |
---|
افراد کلیدی | جیمی آنگوس (مدیر) |
---|
آغازبهکار | ۱۹ دسامبر ۱۹۳۲ |
---|
نامهای پیشین | BBC Empire Service BBC Overseas Service External Services of the BBC |
---|
وبکست | Web Stream
Live Streaming - Internet Schedule
|
---|
وبگاه رسمی | |
---|
سرویس جهانی بیبیسی (انگلیسی: BBC World Service) یک پخشکننده بینالمللی است که متعلق بنگاه خبرپراکنی بریتانیا معروف به بیبیسی است و توسط آن اداره میشود. این سرویس بزرگترین از هر نوع در جهان است.[۱] این سرویس اخبار رادیویی، گفتار و مناظره را به بیش از ۴۰ زبان[۲][۳] در بسیاری از نقاط جهان در ایستگاههای موج کوتاه آنالوگ و دیجیتال، رسانه جاری، پادکست، ماهواره، پخش رادیویی دیجیتال، افام و موج متوسط پخش میکند. در سال ۲۰۱۵، مخاطبین سرویس جهانی بیبیسی بهطور متوسط به ۲۱۰ میلیون نفر در هفته (شامل تلویزیون، رادیو و آنلاین) رسید.[۴] در نوامبر سال ۲۰۱۶ بیبیسی اعلام کرد که طی بزرگترین توسعه خود از دهه ۱۹۴۰، پخش به زبانهای دیگر از جمله زبان امهری و ایگبو را نیز آغاز خواهد کرد.[۵]
سرویس جهانی بیبیسی با هزینه مجوز تلویزیون بریتانیا، تبلیغات محدود[۶] و سود استودیوی بیبیسی[۷] تأمین میشود. همچنین بودجه این سرویس با ۲۸۹ میلیون پوند از دولت بریتانیا (تخصیص داده شده در دورهٔ ۵ ساله منتهی به سال ۲۰۲۰) تضمین شدهاست.[۸] تا اول آوریل ۲۰۱۴[۹] سرویس جهانی بیبیسی برای چندین دهه با کمک مالی دفتر امور خارجه و مشترکالمنافع دولت بریتانیا تأمین میشد.[۱۰]
سرویس جهانی بیبیسی از هشت منطقه مختلف تغذیه شده و چندین برنامه مختلف را شامل میشود. به ترتیب: شرق و جنوب آفریقا؛ غرب و مرکز آفریقا؛ اروپا و خاورمیانه؛ قاره آمریکا و کارائیب؛ آسیای شرقی؛ جنوب آسیا؛ استرالیا؛ و بریتانیا. همچنین دو جریان آنلاین مجزا دارد که یکی از آنها بیشتر مبتنی بر پخش اخبار و معروف به «اخبار اینترنتی» (News Internet) است و ۲۴ ساعته پخش میشود.
ناظر کنونی سرویس جهانی بیبیسی انگلیسی، مری هاکدی است.[۱۱]
تاریخچه
سرویس جهانی بیبیسی در سال ۱۹۳۲ به عنوان سرویس امپراتوری بیبیسی با پخش موج کوتاه[۱۲] شروع به کار کرد و هدف اصلی آن انگلیسیزبانان در سراسر امپراتوری بریتانیا بود.
جرج پنجم، پادشاه وقت بریتانیا، در اولین پیام کریسمس خود در سال ۱۹۳۲، این سرویس را برای مردان و زنانی در نظر گرفت، که با دریا، کویر یا برف ارتباطشان قطع شده و فقط صدایی که از هوا منتقل شود میتواند به ایشان برسد.[۱۳]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
پیوند به بیرون
|
---|
عمومی | |
---|
کتابخانههای ملی | |
---|
سایر | |
---|