در اخترشناسی، ستارهٔ آهنی (انگلیسی: Iron star) به نوعی ستاره فشردهٔ فرضی می‌گویند که احتمال دارد ۱۰۱۵۰۰ سال بعد در گیتی پدیدار شود.
منطقی که در پشت این فرضیه وجود دارد، می‌گوید گداخت سردی که از طریق تونل‌زنی کوانتومی ایجاد خواهد شد، سبب می‌گردد تا هسته‌های سبک مواد معمولی، به هم متصل شده و آهن-۵۶ را به وجود بیاورند. سپس شکافت هسته‌ای و واپاشی آلفا موجب خواهند شد تا هسته‌های سنگین مواد هم دچار واپاشی شده و به آهن-۵۶ تبدیل شوند و بدین ترتیب، همهٔ اجرام ستاره‌ای، به کره‌های سردی از آهن مبدل گردند.[۱]
پیش‌شرطِ ایجاد یک‌چنین ستاره‌هایی آن است که پدیدهٔ واپاشی پروتون رخ ندهد. در ضمن، اگرچه سطح ستارگان نوترونی هم از جنس آهن است، اما برخی پیش‌بینی‌های کنونی می‌گویند که این ستاره‌ها به‌کلی با ستاره‌های آهنی تفاوت دارند.
↑Walborn, Nolan R.; Fitzpatrick, Edward L. (2000). "The OB Zoo: A Digital Atlas of Peculiar Spectra". The Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 112 (767): 50. Bibcode:2000PASP..112...50W. doi:10.1086/316490.
↑Clark, J. S.; Castro, N.; Garcia, M.; Herrero, A.; Najarro, F.; Negueruela, I.; Ritchie, B. W.; Smith, K. T. (2012). "On the nature of candidate luminous blue variables in M 33". Astronomy & Astrophysics. 541: A146. arXiv:1202.4409. Bibcode:2012A&A...541A.146C. doi:10.1051/0004-6361/201118440.
