اندازه و قدرت نبردناوها در قبل، حین، و پس از جنگ جهانی اول به سرعت افزایش یافت. این پدیده در واقع پیامد رقابت قدرت‌های دریایی از قبیل انگلستان و آلمان در ساخت کشتی بود؛ که در نهایت با معاهدهٔ نیروی دریایی واشنگتن و پیمان ورسای به پایان رسید. رقابت تسلیحاتی نیروی دریایی انگلستان- آلمانجنگ جهانی اول منجر شد.
همچنین تلاش‌های سایر کشورهای در زمینهٔ نیروی دریایی از قبیل ایالات متحده و ژاپن، و نیز در آمریکای جنوبی به پیدایش ابرقدرت‌های نوظهور انجامید.
انگلستان بزرگ‌ترین نیروی دریایی جهان را در اختیار داشت،[ ۱] ویلهلم دوم به توسعهٔ نیروی دریایی آلمان، دریاسالار عالی رتبه، آلفرد فن تیرپیتس ، مقام عالی ادارهٔ نیروی دریایی امپراتوری آلمان ، از چهار قانون ناوگان در فواصل زمانی سال‌های ۱۸۹۸ و ۱۹۱۲ به منظور توسعهٔ عظیم ناوگان دریاهای فرامرزی پشتیبانی نمود. هدف آلمان ایجاد ناوگانی معادل با دوسوم وسعت نیروی دریایی انگلستان بود.[ ۲]
در واکنش به این اقدام، نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا به مقابله به مثل با آلمان‌ها پرداخت. این رقابت به ایجاد انقلابی در ساخت کشتی با پیدایش و به آب انداخته شدن اچ‌ام‌اس دریدنوت در ۱۹۰۶ انجامید.
